This study aimed to examine the views of the parents of children who have studied the human and environmental unit of the science lesson outside of school for five weeks. The study used a phenomenology method, one of the qualitative research methods, and the research group consisted of 22 parents of students whose children were taught in out-of-school learning environments. The data collected through semi-structured interviews by appointment in two weeks after the out-of-school teaching intervention, which lasted five weeks. It was analyzed through content analysis, one of the qualitative data analysis methods. In these data, the parents, who initially approved of the implementation of studies with positive expectations, directly referred to the fact that their children displayed a large number of qualities in the home environment that support the cognitive and affective gains reported in other studies. In this context, it was concluded that the views of parents with a well-structured out-of-school science teaching process for the first time were quite rich. This study revealed that out-of-school teaching can be used as an effective tool for parent-school cooperation.
Andiema, N. C. (2016). Effect of child centred methods on teaching and learning of science activities in pre-schools in Kenya. Journal of Education and Practice, 7(27), 1-9.
Arslan, Ü., ve Nural, E. (2004). Okul öncesi eğitiminde okul-aile işbirliğinin önemi. Milli Eğitim Dergisi, 162, 99-108.
Aslanargun, E. (2007). Okul - aile işbirliği ve öğrenci başarısı üzerine kuramsal bir çalışma. Sosyal Bilimler Dergisi, 18, 119-135.
Atmaca, S. (2012). Derslik dışı fen etkinlikleri ve bu etkinliklere dayalı öğretimin öğretmen adayları üzerindeki etkileri (Yayımlanmamış doktora Tezi). Ankara: Hacettepe Üniversitesi.
Aydemir, İ., ve Toker-Gökçe, A. (2016). Okul yöneticilerinin okul dışı öğrenme ortamlarına ilişkin görüşleri. IIIrd International Eurasian Educational Research Congress Bildiri Kitabı (s. 630-638) içinde. Ankara: Anı Yayıncılık. Erişim adresi: https://ejercongress.org/pdf/ bildirikitabi2016_ejer.pdf
Aydın, İ. (2004). Okul çevre ilişkileri. Y. Özden (Ed.), Eğitim ve okul yöneticiliği el kitabı (s.161-185) içinde. Ankara: Pegem Akademi.
Ayvacı, H. Ş., ve Küçük, M. (2005). İlköğretim okulu müdürlerinin fen bilgisi laboratuvarlarının kullanımı üzerindeki etkileri. Milli Eğitim Dergisi, 165, 1-10.
Azlina, W., and Zulkiflee, A. S. (2012). A pilot study: The impact of outdoor play spaces on kindergarten children. Procedia: Social and Behavioral Sciences, 38, 275–283
Bakioğlu, B. (2017). 5. sınıf vücudumuz bilmecesini çözelim ünitesinin okul dışı öğrenme ortamı destekli öğretiminin etkililiği (Yayımlanmamış doktora tezi). Amasya: Amasya Üniversitesi.
Bakioğlu, B., ve Karamustafaoğlu, O. (2014). Okul dışı ortamlarda fen eğitimi: Diyaliz merkezine teknik bir gezi [Outdoor science education: Technical visit to a dialysis center]. Turkish Journal of Teacher Education, 3(2), 15-26.
Balkan Kıyıcı, F., ve Atabek Yiğit, E. (2010). Sınıf duvarlarının ötesinde fen eğitimi: Rüzgâr santraline teknik gezi. International Online Journal of Educational Sciences, 2(1), 225-243.
Bozdoğan, A. E. (2007). Bilim ve teknoloji müzelerinin fen öğretimindeki yeri ve önemi (Yayımlanmamış doktora tezi). Ankara: Gazi Üniversitesi.
Bozdoğan, A. E. (2015). Okul dışı çevrelere eğitim amaçlı gezi düzenleyebilme öz- yeterlik inancı ölçeğinin geliştirilmesi. Kuramsal Eğitimbilim Dergisi, 9(1), 111-129.
Carrier, S. J. (2009). The effects of outdoor science lessons with elementary school students on preservice teachers’ self-efficacy. Journal of Elementary Science Education, 21(2), 35-48.
Corbin, J., and Strauss, A. (2007). Basics of qualitative research: Techniques and procedures for developing grounded theory. Thousand Oaks, CA: Sage Publication.
Coşkun Keskin, S., ve Kaplan, E. (2012). Sosyal bilgiler ve tarih eğitiminde okul dışı öğrenme ortamı olarak oyuncak müzeleri. Elektronik Sosyal Bilimler Dergisi, 11(41), 95-115.
Cresswell, J. W. (2003). Research design: Qualitative, quantitative, and mixed methods approaches (2nd ed). Thousand Oaks, CA: Sage Publication.
Çalık, C. (2007). Okul-çevre ilişkisinin okul geliştirmedeki rolü: Kavramsal bir çözümleme. GÜ, Gazi Eğitim Fakültesi Dergisi, 27(3), 123-139.
Çalışkan, N., ve Ayık, A. (2015). Okul aile birliği ve velilerle iletişim. Ahi Evran Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 1(2), 69-82.
Çepni, S. (2018). Araştırma ve proje çalışmalarına giriş (8 b.). Trabzon: Celepler Matbaacılık Yayın ve Dağıtım.
Çepni, S., ve Özmen, H. (2012). Yaşam (bağlam) temelli ve beyin temelli öğrenme kuramları ve fen bilimleri öğretimindeki uygulamaları. S. Çepni (Ed.), Kuramdan uygulamaya fen ve teknoloji öğretimi içinde. Ankara: Pegem Akademi.
Dillon, J., Rickinson, M., Teamey, K., Morris, M., Choi, M. Y., Sanders, D., and Benefield, P. (2006). The value of outdoor learning: evidence from research in the UK and elsewhere. School Science Review, 87(320), 107-111.
Erdoğan, Ç., ve Demirkasımoğlu, N. (2010). Ailelerin eğitim sürecine katılımına ilişkin öğretmen ve yönetici görüşleri. Kuram ve Uygulamada Eğitim Yönetimi, 6(3), 399-431.
Ergün, M. (1997). Atatürk devri Türk eğitimi. Ankara: Ocak Yayınları.
Ertaş- Kılıç, H., ve Şen, A. İ. (2014). Okul dışı öğrenme etkinliklerine ve eleştirel düşünmeye dayalı fizik öğretiminin öğrenci tutumlarına etkisi. Eğitim ve Bilim, 30(176), 13-30. https://doi.org/10.15390/EB.2014.3635
İnce, S., ve Akcanca, N. (2021). Okul öncesi eğitimde okul dışı öğrenme ortamlarına yönelik ebeveyn görüşleri. Mehmet Akif Ersoy Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 58, 172-197
Jayasuriya, A., Williams, M., Edwards, T., and Tandon, P. (2016). Parents’ perceptions of preschool activities: Exploring outdoor play. Early Education and Development, 27(7), 1004–1017.
https://doi.org/10.1080/10409289.2016.1156989
Kaya, Y. K. (1984). İnsan yetiştirme düzenimiz, politika- eğitim- kalkınma. Ankara: Hacettepe Üniversitesi Yayınları.
Küçük, A. (2020). Fen bilimleri 5. sınıf insan ve çevre ünitesinin okul dışı öğrenme ortamlarında öğretimi (Yayınlanmamış doktora tezi). Rize: Recep Tayyip Erdoğan Üniversitesi.
Küçük, M., and Çepni, S. (2005). Implementation of an action research course program for science teachers: A case for Turkey. The qualitative report, 10(2), 190-207. https://doi.org/10.46743/2160-3715/2005.1845
Küçük, A., ve Yıldırım, N. (2019). Doğa eğitimi ve doğa okulları. A. İ. Şen (Ed.), Okul dışı öğrenme ortamları (s. 246-272) içinde. Ankara: Pegem Akademi.
Küçük, A., and Yıldırım, N. (2020). The effect of out-of-school learning activities on 5th grade students’ science, technology, society and environment views. Turkish Journal of Teacher Education, 9(1), 37-63.
Küçük, A., ve Yıldırım, N. (2021a). Okul dışı öğrenme ortamlarında işlenen insan ve çevre ünitesinin akademik başarı üzerindeki yansımaları. Fen Bilimleri Öğretimi Dergisi, 9(2), 205-264.
Küçük, A., and Yıldırım, N. (2021b). A qualitative assessment on 'My School Rize Project'. Educational Policy Analysis and Strategic Research, 16(3), 89-113. https://doi.org/ 10.29329/epasr.2021.373.6
Kuo, M., Barnes, M., and Jordan, C. (2019). Do experiences with nature promote learning? Converging evidence of a cause-and-effect relationship. Frontiers in Psychology, 10(305), 1–9. https://doi.org/10.3389/fpsyg.2019.00305
Laçin Şimşek, C. (2011). Fen öğretiminde okul dışı öğrenme ortamları. C. Laçin Şimşek (Ed.), Okul dışı öğrenme ortamları ve fen eğitimi (s. 1-23) içinde. Ankara: Pegem Akademi.
Little, H. (2010). Relationship between parents’ beliefs and their responses to children’s risk-taking behaviour during outdoor play. Journal of Early Childhood Research, 8(3), 315–330.
Little, H., Wyver, S., and Gibson, F. (2011). The influence of play context and adult attitudes on young children’s physical risk‐taking during outdoor play. European Early Childhood Education Research Journal, 19(1), 113–131.
Martin, M., and Waltman, C. (Ed.). (2000). Çocuğunuzun okulla ilgili sorunlarını çözebilirsiniz. F. Zengin Dağıdır (Çev), İstanbul: Sistem Yayıncılık.
McFarland, A. L., Zajicek, J. M., and Waliczek, T. M. (2014). The relationship between parental attitudes toward nature and the amount of time children spend in outdoor recreation. Journal of Leisure Research, 46(5), 525–539. https://doi.org/10.1080/00222216.2014.11950341
McFarland, L., and Laird, S. G. (2018). Parents’ and early childhood educators’ attitudes and practices in relation to children’s outdoor risky play. Early Childhood Education Journal, 46(2), 159–168. https://doi.org/10.1007/s10643-017-0856-8
McLeod, G. (2003). Learning theory and instructional design. Learning Matters, 2, 35-43.
MEB. (2018a). 2023 Eğitim Vizyonu. http://2023vizyonu.meb.gov.tr/doc/2023_EGITIM_VIZYONU.pdf adresinden alındı.
MEB. (2018b). Fen bilimleri dersi öğretim programı (İlkokul ve Ortaokul 3,4,5,6,7 ve 8. Sınıflar). Ankara: Milli Eğitim Bakanlığı.
MEB. (2019). Millî Eğitim Bakanlığı Eğitim Kurumları Sosyal Etkinlikler Yönetmeliği. Ankara: Milli Eğitim Bakanlığı.
Mart, M. (2021). Parental perceptions of outdoor activities. International Journal of Progressive Education, 17(4), 358-372, https://doi.org/10.29329/ijpe.2021.366.22
Merriam, S. B. (2009). Qualitative research: A guide to design and implementation (4 b.). John Wiley ve Sons.
Mills, G. E. (2003). Action research: A guide for the teacher researcher. New Jersey: Person Education.
Morag, O., Tal, T., and Rotem-Keren, T. (2013). Long-term educational programs in nature parks: Characteristics, outcomes and challenges. International Journal of Environmental ve Science Education, 8, 427-449.
Nguyễn, T. H. N. (2019). Parental involvement in outdoor learning: Crossing curriculum priorities. Curriculum Perspectives, 39, 103–107. https://doi.org/10.1007/s41297-019-00064-6
Obee, P., Sandseter, E. B. H., Gerlach, A., and Harper, N. J. (2021). Lessons learned from Norway on risky play in Early Childhood Education and Care (ECEC). Early Childhood Education Journal, 49(1), 99-109. https://doi.org/ 10.1007/s10643-020-01044-6
Oğan, M. (2000). Okul, okul aile birliği ile ana-baba iletişimi ve velilerin eğitim beklentisi (Yayınlanmamış yüksek lisans tezi). Ankara: Ankara Üniversitesi.
Olson, M. H., ve Hergenhahn, B. R. (2016). Öğrenmenin kuramları. M. Şahin (Çev Ed). Ankara: Nobel Akademik Yayıncılık.
Özür, N. (2010). Sosyal bilgiler dersinde sınıf dışı etkinliklerin öğrenci başarısına etkisi (Yayımlanmamış doktora tezi). Ankara: Gazi Üniversitesi.
Parsons, K. J., and Traunter, J. (2019). Muddy knees and muddy needs: Parents perceptions of outdoor learning.
Children's Geographies, 18(3), 699-711. https://doi.org/ 10.1080/14733285.2019.1694637
Patton, M. Q. (2018). Nitel araştırma ve değerlendirme yöntemleri (2 b.). B. Mesut, ve D. S. Beşir (Çev Ed), Ankara: Pegem Akademi.
Ramachandran, V. S. (1994). Expectation. Encyclopedia of human behavior. San Diego: Academic Press, (2): 313.
Rivkin, M. S. (2000). Outdoor experiences for young children. ERIC. https://files.eric.ed.gov/fulltext/ED448013.pdf adresinden alındı.
Rosenblatt, Z., and Peled, D. (2002). School ethical climate and parental involvement. Journal of Educational Administration, 40(4), 349-367.
Salmi, H. S. (1993). Science centre education: Motivation and learning in informal education (Unpublished master thesis). Helsinki: University of Helsinki.
Saraç, H. (2017). Türkiye’de okul dışı öğrenme ortamlarına ilişkin yapılan araştırmalar: İçerik analizi çalışması. Eğitim Kuram ve Uygulama Araştırmaları Dergisi, 3(2), 60-81.
Soysal, E. (2019). Okul dışı öğrenme ortamlarının ortaokul 7. sınıf öğrencilerinin fen bilimleri dersine yönelik ilgi, tutum ve motivasyonlarına etkisi (Yayımlanmamış yüksek lisans tezi). Ankara: Gazi Üniversitesi.
Sözer, Y., ve Oral, B. (2016). Sınıf içi öğrenmelerini destekleyen okul dışı aktif öğrenme süreci: Bir meta sentez çalışması. International Journal of Eurasia Social Sciences, 7(22), 278-310.
Şahin, F., ve Sağlamer‐Yazgan, B. S. (2013). Araştırmaya dayalı sınıf dışı laboratuvar etkinliklerinin öğrencilerin akademik başarısına etkisi. Sakarya University Journal of Education, 3(3), 107-122.
Şen, A. İ. (2019). Okul dışı öğrenme nedir? A. İ. Şen (Ed.), Okul dışı öğrenme ortamları (s. 2-18) içinde. Ankara: Pegem Akademi.
Şimşek, A. (2021). Öğretim tasarımı (5 b.). Ankara: Nobel Akademik Yayıncılık.
Taş, E., and Gülen, S. (2019). Analysis of the influence of outdoor education activities on seventh grade students. Participatory Educational Research (PER), 6(2), 122-143. https://doi.org/10.17275/per.19.17.6.2
Tatar, N., ve Bağrıyanık, K. E. (2012). Fen ve teknoloji dersi öğretmenlerinin okul dışı eğitime yönelik görüşleri. İlköğretim Online, 11(4), 883-896.
Thomas, G. (2010). Facilitator, teacher, or leader? managing conflicting roles in outdoor education. Journal of Experiential Education, 32(3), 239–254.
Ürey, M., ve Kaymakçı, S. (2020). Sınıf öğretmenlerinin hayat bilgisi dersinde kullanılan okul dışı öğrenme ortamları ve uygulamaları hakkındaki görüşleri. Milli Eğitim, 49(227), 7-32.
Zhang, D., and Tang, X. (2017). The influence of extracurricular activities on middle school students’ science learning in China. International Journal of Science Education. https://doi.org/10.1080/09500693.2017.1332797
0693.2017.1332797
Fen Bilimleri Dersi İnsan ve Çevre Ünitesini Okul Dışı Öğrenme Ortamlarında İşleyen Çocukların Velilerinin Yansıtmaları
Bu çalışmanın amacı, fen bilimleri dersi insan ve çevre ünitesini beş hafta boyunca okul dışında işleyen çocukların velilerinin uygulamalara yönelik görüşlerini incelemektir. Nitel araştırma yöntemlerinden biri olan fenomenoloji kullanılarak yürütülen araştırmanın çalışma grubunu, çocukları okul dışı öğrenme ortamlarında ders işleyen 22 öğrenci velisi oluşturmaktadır. Beş hafta süren okul dışı öğretim uygulamalarının tamamlanmasını izleyen iki haftalık sürede randevu alınarak yürütülen yarı yapılandırılmış mülakatlarla toplanan veriler, nitel veri analiz yöntemlerinden biri olan içerik analizi yoluyla incelenmiştir. Elde edilen veriler, başlangıçta uygulamalara yönelik çalışmaların yapılmasına olumlu beklentilerle onay veren velilerin diğer çalışmalarda raporlanan çocukların bilişsel ve duyuşsal kazanımlarını destekleyen çok sayıda niteliği ev ortamında bizzat gözlediklerini ortaya koymuştur. Bu bağlamda, kuramsal temelleri veli paydaşı özelinde iyi yapılandırılmış bir okul dışı fen öğretimine yönelik süreci ilk defa yakından izleyen velilerin görüşlerinin yeterince olumlu yapılandığı sonucuna varılmıştır. Bu çalışma ayrıca, veli-okul işbirliğinin sağlanmasında okul dışı öğretimin etkili bir araç olarak kullanılabileceğine yönelik güçlü kanıtlar da ortaya koymuştur.
Andiema, N. C. (2016). Effect of child centred methods on teaching and learning of science activities in pre-schools in Kenya. Journal of Education and Practice, 7(27), 1-9.
Arslan, Ü., ve Nural, E. (2004). Okul öncesi eğitiminde okul-aile işbirliğinin önemi. Milli Eğitim Dergisi, 162, 99-108.
Aslanargun, E. (2007). Okul - aile işbirliği ve öğrenci başarısı üzerine kuramsal bir çalışma. Sosyal Bilimler Dergisi, 18, 119-135.
Atmaca, S. (2012). Derslik dışı fen etkinlikleri ve bu etkinliklere dayalı öğretimin öğretmen adayları üzerindeki etkileri (Yayımlanmamış doktora Tezi). Ankara: Hacettepe Üniversitesi.
Aydemir, İ., ve Toker-Gökçe, A. (2016). Okul yöneticilerinin okul dışı öğrenme ortamlarına ilişkin görüşleri. IIIrd International Eurasian Educational Research Congress Bildiri Kitabı (s. 630-638) içinde. Ankara: Anı Yayıncılık. Erişim adresi: https://ejercongress.org/pdf/ bildirikitabi2016_ejer.pdf
Aydın, İ. (2004). Okul çevre ilişkileri. Y. Özden (Ed.), Eğitim ve okul yöneticiliği el kitabı (s.161-185) içinde. Ankara: Pegem Akademi.
Ayvacı, H. Ş., ve Küçük, M. (2005). İlköğretim okulu müdürlerinin fen bilgisi laboratuvarlarının kullanımı üzerindeki etkileri. Milli Eğitim Dergisi, 165, 1-10.
Azlina, W., and Zulkiflee, A. S. (2012). A pilot study: The impact of outdoor play spaces on kindergarten children. Procedia: Social and Behavioral Sciences, 38, 275–283
Bakioğlu, B. (2017). 5. sınıf vücudumuz bilmecesini çözelim ünitesinin okul dışı öğrenme ortamı destekli öğretiminin etkililiği (Yayımlanmamış doktora tezi). Amasya: Amasya Üniversitesi.
Bakioğlu, B., ve Karamustafaoğlu, O. (2014). Okul dışı ortamlarda fen eğitimi: Diyaliz merkezine teknik bir gezi [Outdoor science education: Technical visit to a dialysis center]. Turkish Journal of Teacher Education, 3(2), 15-26.
Balkan Kıyıcı, F., ve Atabek Yiğit, E. (2010). Sınıf duvarlarının ötesinde fen eğitimi: Rüzgâr santraline teknik gezi. International Online Journal of Educational Sciences, 2(1), 225-243.
Bozdoğan, A. E. (2007). Bilim ve teknoloji müzelerinin fen öğretimindeki yeri ve önemi (Yayımlanmamış doktora tezi). Ankara: Gazi Üniversitesi.
Bozdoğan, A. E. (2015). Okul dışı çevrelere eğitim amaçlı gezi düzenleyebilme öz- yeterlik inancı ölçeğinin geliştirilmesi. Kuramsal Eğitimbilim Dergisi, 9(1), 111-129.
Carrier, S. J. (2009). The effects of outdoor science lessons with elementary school students on preservice teachers’ self-efficacy. Journal of Elementary Science Education, 21(2), 35-48.
Corbin, J., and Strauss, A. (2007). Basics of qualitative research: Techniques and procedures for developing grounded theory. Thousand Oaks, CA: Sage Publication.
Coşkun Keskin, S., ve Kaplan, E. (2012). Sosyal bilgiler ve tarih eğitiminde okul dışı öğrenme ortamı olarak oyuncak müzeleri. Elektronik Sosyal Bilimler Dergisi, 11(41), 95-115.
Cresswell, J. W. (2003). Research design: Qualitative, quantitative, and mixed methods approaches (2nd ed). Thousand Oaks, CA: Sage Publication.
Çalık, C. (2007). Okul-çevre ilişkisinin okul geliştirmedeki rolü: Kavramsal bir çözümleme. GÜ, Gazi Eğitim Fakültesi Dergisi, 27(3), 123-139.
Çalışkan, N., ve Ayık, A. (2015). Okul aile birliği ve velilerle iletişim. Ahi Evran Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 1(2), 69-82.
Çepni, S. (2018). Araştırma ve proje çalışmalarına giriş (8 b.). Trabzon: Celepler Matbaacılık Yayın ve Dağıtım.
Çepni, S., ve Özmen, H. (2012). Yaşam (bağlam) temelli ve beyin temelli öğrenme kuramları ve fen bilimleri öğretimindeki uygulamaları. S. Çepni (Ed.), Kuramdan uygulamaya fen ve teknoloji öğretimi içinde. Ankara: Pegem Akademi.
Dillon, J., Rickinson, M., Teamey, K., Morris, M., Choi, M. Y., Sanders, D., and Benefield, P. (2006). The value of outdoor learning: evidence from research in the UK and elsewhere. School Science Review, 87(320), 107-111.
Erdoğan, Ç., ve Demirkasımoğlu, N. (2010). Ailelerin eğitim sürecine katılımına ilişkin öğretmen ve yönetici görüşleri. Kuram ve Uygulamada Eğitim Yönetimi, 6(3), 399-431.
Ergün, M. (1997). Atatürk devri Türk eğitimi. Ankara: Ocak Yayınları.
Ertaş- Kılıç, H., ve Şen, A. İ. (2014). Okul dışı öğrenme etkinliklerine ve eleştirel düşünmeye dayalı fizik öğretiminin öğrenci tutumlarına etkisi. Eğitim ve Bilim, 30(176), 13-30. https://doi.org/10.15390/EB.2014.3635
İnce, S., ve Akcanca, N. (2021). Okul öncesi eğitimde okul dışı öğrenme ortamlarına yönelik ebeveyn görüşleri. Mehmet Akif Ersoy Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 58, 172-197
Jayasuriya, A., Williams, M., Edwards, T., and Tandon, P. (2016). Parents’ perceptions of preschool activities: Exploring outdoor play. Early Education and Development, 27(7), 1004–1017.
https://doi.org/10.1080/10409289.2016.1156989
Kaya, Y. K. (1984). İnsan yetiştirme düzenimiz, politika- eğitim- kalkınma. Ankara: Hacettepe Üniversitesi Yayınları.
Küçük, A. (2020). Fen bilimleri 5. sınıf insan ve çevre ünitesinin okul dışı öğrenme ortamlarında öğretimi (Yayınlanmamış doktora tezi). Rize: Recep Tayyip Erdoğan Üniversitesi.
Küçük, M., and Çepni, S. (2005). Implementation of an action research course program for science teachers: A case for Turkey. The qualitative report, 10(2), 190-207. https://doi.org/10.46743/2160-3715/2005.1845
Küçük, A., ve Yıldırım, N. (2019). Doğa eğitimi ve doğa okulları. A. İ. Şen (Ed.), Okul dışı öğrenme ortamları (s. 246-272) içinde. Ankara: Pegem Akademi.
Küçük, A., and Yıldırım, N. (2020). The effect of out-of-school learning activities on 5th grade students’ science, technology, society and environment views. Turkish Journal of Teacher Education, 9(1), 37-63.
Küçük, A., ve Yıldırım, N. (2021a). Okul dışı öğrenme ortamlarında işlenen insan ve çevre ünitesinin akademik başarı üzerindeki yansımaları. Fen Bilimleri Öğretimi Dergisi, 9(2), 205-264.
Küçük, A., and Yıldırım, N. (2021b). A qualitative assessment on 'My School Rize Project'. Educational Policy Analysis and Strategic Research, 16(3), 89-113. https://doi.org/ 10.29329/epasr.2021.373.6
Kuo, M., Barnes, M., and Jordan, C. (2019). Do experiences with nature promote learning? Converging evidence of a cause-and-effect relationship. Frontiers in Psychology, 10(305), 1–9. https://doi.org/10.3389/fpsyg.2019.00305
Laçin Şimşek, C. (2011). Fen öğretiminde okul dışı öğrenme ortamları. C. Laçin Şimşek (Ed.), Okul dışı öğrenme ortamları ve fen eğitimi (s. 1-23) içinde. Ankara: Pegem Akademi.
Little, H. (2010). Relationship between parents’ beliefs and their responses to children’s risk-taking behaviour during outdoor play. Journal of Early Childhood Research, 8(3), 315–330.
Little, H., Wyver, S., and Gibson, F. (2011). The influence of play context and adult attitudes on young children’s physical risk‐taking during outdoor play. European Early Childhood Education Research Journal, 19(1), 113–131.
Martin, M., and Waltman, C. (Ed.). (2000). Çocuğunuzun okulla ilgili sorunlarını çözebilirsiniz. F. Zengin Dağıdır (Çev), İstanbul: Sistem Yayıncılık.
McFarland, A. L., Zajicek, J. M., and Waliczek, T. M. (2014). The relationship between parental attitudes toward nature and the amount of time children spend in outdoor recreation. Journal of Leisure Research, 46(5), 525–539. https://doi.org/10.1080/00222216.2014.11950341
McFarland, L., and Laird, S. G. (2018). Parents’ and early childhood educators’ attitudes and practices in relation to children’s outdoor risky play. Early Childhood Education Journal, 46(2), 159–168. https://doi.org/10.1007/s10643-017-0856-8
McLeod, G. (2003). Learning theory and instructional design. Learning Matters, 2, 35-43.
MEB. (2018a). 2023 Eğitim Vizyonu. http://2023vizyonu.meb.gov.tr/doc/2023_EGITIM_VIZYONU.pdf adresinden alındı.
MEB. (2018b). Fen bilimleri dersi öğretim programı (İlkokul ve Ortaokul 3,4,5,6,7 ve 8. Sınıflar). Ankara: Milli Eğitim Bakanlığı.
MEB. (2019). Millî Eğitim Bakanlığı Eğitim Kurumları Sosyal Etkinlikler Yönetmeliği. Ankara: Milli Eğitim Bakanlığı.
Mart, M. (2021). Parental perceptions of outdoor activities. International Journal of Progressive Education, 17(4), 358-372, https://doi.org/10.29329/ijpe.2021.366.22
Merriam, S. B. (2009). Qualitative research: A guide to design and implementation (4 b.). John Wiley ve Sons.
Mills, G. E. (2003). Action research: A guide for the teacher researcher. New Jersey: Person Education.
Morag, O., Tal, T., and Rotem-Keren, T. (2013). Long-term educational programs in nature parks: Characteristics, outcomes and challenges. International Journal of Environmental ve Science Education, 8, 427-449.
Nguyễn, T. H. N. (2019). Parental involvement in outdoor learning: Crossing curriculum priorities. Curriculum Perspectives, 39, 103–107. https://doi.org/10.1007/s41297-019-00064-6
Obee, P., Sandseter, E. B. H., Gerlach, A., and Harper, N. J. (2021). Lessons learned from Norway on risky play in Early Childhood Education and Care (ECEC). Early Childhood Education Journal, 49(1), 99-109. https://doi.org/ 10.1007/s10643-020-01044-6
Oğan, M. (2000). Okul, okul aile birliği ile ana-baba iletişimi ve velilerin eğitim beklentisi (Yayınlanmamış yüksek lisans tezi). Ankara: Ankara Üniversitesi.
Olson, M. H., ve Hergenhahn, B. R. (2016). Öğrenmenin kuramları. M. Şahin (Çev Ed). Ankara: Nobel Akademik Yayıncılık.
Özür, N. (2010). Sosyal bilgiler dersinde sınıf dışı etkinliklerin öğrenci başarısına etkisi (Yayımlanmamış doktora tezi). Ankara: Gazi Üniversitesi.
Parsons, K. J., and Traunter, J. (2019). Muddy knees and muddy needs: Parents perceptions of outdoor learning.
Children's Geographies, 18(3), 699-711. https://doi.org/ 10.1080/14733285.2019.1694637
Patton, M. Q. (2018). Nitel araştırma ve değerlendirme yöntemleri (2 b.). B. Mesut, ve D. S. Beşir (Çev Ed), Ankara: Pegem Akademi.
Ramachandran, V. S. (1994). Expectation. Encyclopedia of human behavior. San Diego: Academic Press, (2): 313.
Rivkin, M. S. (2000). Outdoor experiences for young children. ERIC. https://files.eric.ed.gov/fulltext/ED448013.pdf adresinden alındı.
Rosenblatt, Z., and Peled, D. (2002). School ethical climate and parental involvement. Journal of Educational Administration, 40(4), 349-367.
Salmi, H. S. (1993). Science centre education: Motivation and learning in informal education (Unpublished master thesis). Helsinki: University of Helsinki.
Saraç, H. (2017). Türkiye’de okul dışı öğrenme ortamlarına ilişkin yapılan araştırmalar: İçerik analizi çalışması. Eğitim Kuram ve Uygulama Araştırmaları Dergisi, 3(2), 60-81.
Soysal, E. (2019). Okul dışı öğrenme ortamlarının ortaokul 7. sınıf öğrencilerinin fen bilimleri dersine yönelik ilgi, tutum ve motivasyonlarına etkisi (Yayımlanmamış yüksek lisans tezi). Ankara: Gazi Üniversitesi.
Sözer, Y., ve Oral, B. (2016). Sınıf içi öğrenmelerini destekleyen okul dışı aktif öğrenme süreci: Bir meta sentez çalışması. International Journal of Eurasia Social Sciences, 7(22), 278-310.
Şahin, F., ve Sağlamer‐Yazgan, B. S. (2013). Araştırmaya dayalı sınıf dışı laboratuvar etkinliklerinin öğrencilerin akademik başarısına etkisi. Sakarya University Journal of Education, 3(3), 107-122.
Şen, A. İ. (2019). Okul dışı öğrenme nedir? A. İ. Şen (Ed.), Okul dışı öğrenme ortamları (s. 2-18) içinde. Ankara: Pegem Akademi.
Şimşek, A. (2021). Öğretim tasarımı (5 b.). Ankara: Nobel Akademik Yayıncılık.
Taş, E., and Gülen, S. (2019). Analysis of the influence of outdoor education activities on seventh grade students. Participatory Educational Research (PER), 6(2), 122-143. https://doi.org/10.17275/per.19.17.6.2
Tatar, N., ve Bağrıyanık, K. E. (2012). Fen ve teknoloji dersi öğretmenlerinin okul dışı eğitime yönelik görüşleri. İlköğretim Online, 11(4), 883-896.
Thomas, G. (2010). Facilitator, teacher, or leader? managing conflicting roles in outdoor education. Journal of Experiential Education, 32(3), 239–254.
Ürey, M., ve Kaymakçı, S. (2020). Sınıf öğretmenlerinin hayat bilgisi dersinde kullanılan okul dışı öğrenme ortamları ve uygulamaları hakkındaki görüşleri. Milli Eğitim, 49(227), 7-32.
Zhang, D., and Tang, X. (2017). The influence of extracurricular activities on middle school students’ science learning in China. International Journal of Science Education. https://doi.org/10.1080/09500693.2017.1332797
0693.2017.1332797
Küçük, A., & Yıldırım, N. (2022). Fen Bilimleri Dersi İnsan ve Çevre Ünitesini Okul Dışı Öğrenme Ortamlarında İşleyen Çocukların Velilerinin Yansıtmaları. Cumhuriyet Uluslararası Eğitim Dergisi, 11(1), 88-102. https://doi.org/10.30703/cije.936839