Fen Lisesi Öğrencilerinde Öz Yeterlik ve İyi Oluş: Duygu Düzenlemenin Aracı Rolü

Davut Koca; Halil Ekşi

doi:10.30703/cije.803179

Araştırma Makalesi

Fen Lisesi Öğrencilerinde Öz Yeterlik ve İyi Oluş: Duygu Düzenlemenin Aracı Rolü

Yıl 2021, Cilt: 10 Sayı: 3, 1047 - 1065, 26.09.2021

Davut Koca , Halil Ekşi

https://doi.org/10.30703/cije.803179

Cited By: 4

Öz

Bu araştırmanın amacı fen lisesi öğrencilerinde öz yeterlik ve iyi oluş arasındaki ilişkide duygu düzenlemenin aracı rolünün incelenmesidir. Araştırmanın evrenini İstanbul Avrupa Yakası’nda bulunan tüm (dört) fen liselerinde 2017-2018 eğitim öğretim yılında kayıtlı toplam 1958 öğrenci; örneklemini de seçkisiz çok aşamalı örnekleme ile seçilen ve yaş ortalaması 15,72 olan toplam 501 öğrenci [286’sı (%57,1) kız, 215’i (%42,9) erkek] oluşturmaktadır. Araştırma verileri Ergenler İçin Beş Boyutlu İyi Oluş Modeli: EPOCH Ölçeği, Çocuklar İçin Öz Yeterlik Ölçeği ve Ergenler İçin Duygu Düzenleme Ölçeği ile elde edilmiştir. Araştırma sonucunda ulaşılan verilerin analizinde, SPSS 22 programı ve AMOS 20.0 programı kullanılmıştır. Ayrıca araştırma amaçlarının sınanması için elde edilen verilerin analizinde Yapısal Eşitlik Modeli ve Pearson Momentler Çarpımı Korelasyonu’ndan yararlanılmıştır. Bu araştırma sonucunda oluşturulan yapısal eşitlik modelinde öz yeterlik ile iyi oluş arasındaki ilişkide duygu düzenlemenin kısmi aracı rolünün bulunduğu anlaşılmaktadır. Modele göre öz yeterlik özelliklerinin (davranışa başlama, davranışı sürdürme, davranışı tamamlama, engellerle mücadele) yüksek olması duygu düzenlemenin (içsel işlevsel duygu düzenleme, içsel işlevsel olmayan duygu düzenleme, dışsal işlevsel duygu düzenleme, dışsal işlevsel olmayan duygu düzenleme) oluşmasını sağlamakta, duygu düzenlemenin artması da fen lisesi öğrencilerinin iyi oluş (bağlılık, kararlılık, iyimserlik, ilişkililik, mutluluk) düzeylerini artırmaktadır. Bu sonuçlar fen lisesi öğrencilerinin iyi oluşlarının incelenmesinde öz yeterlik ve duygu düzenlemenin önemi göstermektedir.

Anahtar Kelimeler

İyi oluş, öz yeterlik, duygu düzenleme, fen lisesi öğrencileri, yapısal eşitlik modeli.

Kaynakça

Adler, A. (2016). Teaching well-being increases academic performance: Evidence from Bhutan, Mexico, and Peru. (Published phd thesis). University of Pennsylvania.
Asıcı, E. (2019). Affetme esnekliğinin ergenlerin iyi oluşunu yordayıcı rolü. Erzincan Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 21(3), 17-31. https://doi.org/10.17556/erziefd.440497
Aydın, A., Yılmaz, K. ve Altınkurt, Y. (2013). Eğitim yönetiminde pozitif psikoloji. International Journal of Human Sciences, 10(1), 1470-1490.
Bandura, A. (1997). Self-efficacy: The exercise of control. New York: W.H. Freeman and Company.
Baron, R. M. and Kenny, D. A. (1986). The moderator–mediator variable distinction in social psychological research: Conceptual, strategic, and statistical considerations. Journal of Personality and Social Psychology, 51(6), 1173-1182. doi: 10.1037//0022-3514.51.6.1173
Bilgiz, Ş. ve Peker, A. (2018). Üniversite öğrencilerinin duygu düzenleme becerileri ile psikolojik yardım ihtiyaçları arasındaki ilişkinin incelenmesi. Abant İzzet Baysal Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 4(18), 1978-1990. https://doi.org/10.17240/aibuefd.2018.18.41844-504897
Bradburn, N. M. (1969). The structure of psychological well-being. Chicago: Aldine. http://www.norc.org/PDFs/publications/BradburnN_Struc_Psych_Well_Being.pdf [21 Ağustos 2019].
Bridges, L. J., Denham, S. A. and Ganiban, J. M. (2004). Definitional issues in emotion regulation research. Child Development, 75(2), 340-345. https://doi.org/10.1111/j.1467-8624.2004.00675.x
Carr, A. (2015). Pozitif psikoloji mutluluğun ve insanın güçlü yönlerinin bilimi (Ü. Şendilek, Çev.). İstanbul: Kaknüs Yayınları.
Civelek, M. E. (2018). Yapısal eşitlik modellemesi metodolojisi. İstanbul: Beta Yayıncılık. Compton, W. C. and Hoffman, E. (2019). Positive psychology: the science of happiness and flourishing. SAGE Publications.
Creswell, J. W. (2017). Eğitim araştırmaları nicel ve nitel araştırmanın planlanması, yürütülmesi ve değerlendirilmesi. (H. Ekşi, Çev.). İstanbul: Edam Yayınları.
Csikszentmihalyi, M. (1990). Flow: the psychology of optimal experience. New York: Harper and Row.
Çelik, Ş. (2008). Lise öğrencilerinin öznel iyi oluşlarının duygusal zekâ açısından incelenmesi (Yayımlanmış yüksek lisans tezi). Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Konya.
Çokluk, Ö., Şekercioğlu, G. ve Büyüköztürk, Ş. (2018). Sosyal bilimler için çok değişkenli istatistik SPSS ve LISREL uygulamaları. Ankara: Pegem Akademi.
Demirci, İ. ve Ekşi, F. (2015). Ergenler için beş boyutlu iyi oluş modeli: EPOCH ölçeği’nin Türkçe formunun geçerliği ve güvenirliği. Gençlik Araştırmaları Dergisi, 3(3), 9-30.
Demirtaş, A. S. (2018). Duygu düzenleme stratejileri ve benlik saygısının mutluluğu yordayıcılığı. Electronic Turkish Studies, 13(11), 487-503. http://dx.doi.org/10.7827/TurkishStudies.13465
Duy, B. ve Yıldız, M. A. (2014). Ergenler için duygu düzenleme ölçeği’ nin Türkçe’ye uyarlanması. Turkish Psychological Counseling and Guidance Journal, 5(41), 23-35.
Erol, M. (2017). Genç yetişkinliğin öncesinde olan ergenlerin yaşam doyumu:“utangaçlık” ve “öz yeterlik algısı” nın rolü. Türk Psikiyatri Dergisi, 28(2), 95-103. doi: 10.5080/u13563
Erol, M. ve Avcı-Temizer, D. (2016). Eyleme geçiren bir katalizör “öz yeterlik algısı”: üniversite öğrencileri üzerine bir inceleme. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 31(4), 711-723. doi: 10.16986/HUJE.2015014223
Eryılmaz, A. ve Öğülmüş, S. (2010). Ergenlikte öznel iyi oluş ve beş faktörlü kişilik modeli. Ahi Evran Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 11(3), 189-203.
Goleman, D. (2018). Duygusal zekâ neden IQ’dan önemlidir (B. S. Yüksel, Çev.). İstanbul: Varlık Yayıncılık.
Golombok, S., Ilioi, E., Blake, L., Roman, G. and Jadva, V. (2017). A longitudinal study of families formed through reproductive donation: Parent-adolescent relationships and adolescent adjustment at age 14. Developmental Psychology, 53(10), 1966-1977. doi: 10.1037/dev0000372
Gök-Camoğlu, E. ve Kocayörük, E. (2019). Anne-baba algısı, aile aidiyeti ve psikolojik ihtiyaçlar ile ergenlerin öznel iyi oluş ilişkisi. Aile Psikolojik Danışmanlığı Dergisi, 2(2), 52-72.
Gözüm, S. ve Aksayan, S. (1999). Öz-etkililik-yeterlik ölçeği’nin Türkçe formunun güvenilirlik ve geçerliliği. Atatürk Üniversitesi HYO Dergisi, 2(1), 21-34.
Gross, J. J. and John, O.P. (2003). Individual differences in two emotion regulation process: implications for affect, relationships and well-being. Journal of Personality and Social Psychology, 85(2), 348-362. doi: 10.1037/0022-3514.85.2.348
Gross, J. J. and Mufti, R. F. (1995). Emotion regulation and mental health. Clinical Psychology: Science and Practice, 2, 151-164. https://doi.org/10.1111/j.1468-2850.1995.tb00036.x
Gross, J. J. and Thompson, R. A. (2007). Emotion regulation: conceptual foundations. J. J. Gross (Ed.), Handbook of Emotion Regulation, New York: The Guillford Press, 3-25.
Gürbüz, S. ve Şahin, F. (2015). Sosyal bilimlerde araştırma yöntemleri. Ankara: Seçkin Yayıncılık.
Hampton, N. Z. (2004). Subjective well-being among people with spinal cord injuries: the role of self-efficacy, perceived social support, and perceived health. Rehabilitation Counseling Bulletin, 48(1), 31-37. doi:10.1177/00343552040480010401
Hefferon, K. and Boniwell, I. (2014). Pozitif psikoloji kuram, araştırma ve uygulamalar (T. Doğan, Çev.). Ankara: Nobel Yayınları.
İlhan, T. ve Bacanlı, H. (2007). Mizah tarzları, kişilik özellikleri ve öznel iyi oluş: Bir model denemesi. Eğitim Bilimleri ve Uygulamaları Dergisi, 6(11), 33-50.
Kapıcı, Z. U. (2003), İlköğretim öğretmenlerinin öz- yeterlik algıları ve sınıf-içi iletişim örüntüleri (Yayımlanmamış yüksek lisans tezi). Dokuz Eylül Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, İzmir.
Karahan, Ş. ve Uyanık-Balat, G. (2011). Özel eğitim okullarında çalışan eğitimcilerin öz-yeterlik algılarının ve tükenmişlik düzeylerinin incelenmesi. Pamukkale Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 29, 1-14.
Keleş, H. N. (2011). Pozitif psikolojik sermaye: tanımı, bileşenleri ve örgüt yönetimine etkileri. Organizasyon ve Yönetim Bilimleri Dergisi, 3(2), 343-350.
Kern, M. L., Benson, L., Steinberg, E. A. and Steinberg, L. (2015). The EPOCH measure of adolescent well-being. Psychological Assessment, 28(5), 586-597. http://dx.doi.org/10.1037/pas0000201
Kılınç, M. (2017). Psikolojik iyi oluşun yordayıcıları olarak öz-yeterlik ve etkileşim kaygısı. Uluslararası Eğitim Bilimleri Dergisi, 13, 207-216.
Kline, R. B. (2019). Yapısal eşitlik modellemesinin ilkeleri ve uygulaması. (S. Şen, Çev.). Ankara: Nobel Yayıncılık.
Korkmaz, İ. (2004). Sosyal öğrenme kuramı. B. Yeşilyaprak (Ed.), Gelişim ve öğrenme psikolojisi, Ankara: Pegema Yayıncılık, 197-220.
Kulaksızoğlu, A. (1989). Ergen-aile çatışmaları ile annenin tutumları arasındaki ilişki ve ergenin problemleri. Marmara Üniversitesi Atatürk Eğitim Fakültesi Eğitim Bilimleri Dergisi, 1(1), 71-87.
Kuyumcu, B. ve Güven, M. (2012). Türk ve İngiliz üniversite öğrencilerinin duygularını fark etmeleri ve ifade etmeleri ile psikolojik iyi oluşları arasındaki ilişki. Gazi Üniversitesi Gazi Eğitim Fakültesi Dergisi, 32(3), 589-607.
Özbay, Y., Palancı, M., Kandemir, M. ve Çakır, O. (2012). Üniversite öğrencilerinin öznel iyi oluşlarının duygusal düzenleme, mizah, sosyal öz-yeterlik ve başaçıkma davranışları ile yordanması. Türk Eğitim Bilimleri Dergisi, 10(2), 325-345.
Pajares, F. (1996). Self-efficacy beliefs and mathematical problem-solving of gifted students. Contemporary Educational Psychology, 21(4), 325-344. https://doi.org/10.1006/ceps.1996.00025
Peterson, C. and Seligman, M.E.P. (2004). Character strengths and virtues: A handbook and classification. Washington, DC: American Psychological Association.
Phillips, K. F. V. and Power, M. J. (2007). A New self‐report measure of emotion regulation in adolescents: The regulation of emotions questionnaire. Clinical Psychology and Psychotherapy: An International Journal of Theory and Practice, 14(2), 145-156. https://doi.org/10.1002/cpp.523
Repo, V. (2011). Affect regulation strategies and their associations with subjective well-being: an international comparative survey (Published master’s thesis). University of Tampere, Finland.
Sahranç, Ü. (2008). Bir durumluk akış modeli: stres kontrolü, genel özyeterlik, durumluk kaygı, yaşam doyumu ve akış ilişkileri. Sakarya Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 16, 122-144.
Schultz, D. P. and Schultz, S. E. (2017). Modern psikoloji tarihi. (Y. Aslay, Çev.). İstanbul: Kaknüs.
Seligman, M. and Csikszentmihalyi, M. (2000). Positive psychology: an introduction. The American Psychologist, 55, 5-14. doi: 10.1037//0003-066X.55.1.5
Seligman, M. E. P. (2007). Gerçek mutluluk (S. K. Akbaş, Çev.). Ankara: Hyb Yayıncılık.
Seligman, M. E. P. (2011). Flourish: A visionary new understanding of happiness and well-being. New York: Free Press.
Sergek, E. ve Sertbaş, G. (2006). SSK hastanesinde çalışan hemşirelerin sosyodemografik özellikleri ve öz-etkililik, yeterlilik düzeyleri. Atatürk Üniversitesi Hemşirelik Yüksekokulu Dergisi, 9(1), 41-48.
Telef, B. B. ve Ergün, E. (2013). Lise öğrencilerinin öznel iyi oluşlarının yordayıcısı olarak öz-yeterlik. Kuramsal Eğitimbilim Dergisi, 6(3), 423-433. http://dx.doi.org/10.5578/keg.5955
Thompson, R. A. (1994). Emotion regulation: A theme in search of definition. Monographs of the Society for Research in Child Development, 59(2‐3), 25-52. https://doi.org/10.2307/1166137
Tuncer, E. (2019). Ergenlerin erken dönem uyumsuz şemaları ile iyi oluşlarının ilişkisinin incelenmesi (Yayımlanmış yüksek lisans tezi). Marmara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, İstanbul.
Tuzgöl-Dost, M. (2005). Öznel iyi oluş ölçeğinin geliştirilmesi: geçerlik ve güvenirlik çalışması. Türk Psikolojik Danışma ve Rehberlik Dergisi, 23(3), 103-109.
Türkçapar, M. H. (2018). Bilişsel davranışçı terapi temel ilkeler ve uygulama. İstanbul: Epsilon Yayınevi.
Ulutaş, A. (2016). Ergenlerde sosyal öz-yeterlik algısı ve duygusal öz-yeterlik arasındaki ilişkinin yapısal eşitlik modeli ile incelenmesi: bir model önerisi. Bartın Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 5(3), 831-841. Doi: 10.14686/buefad.v5i3.5000202335
Uyar, M. (2019). Beliren yetişkinlik dönemindeki bireylerin psikolojik iyi oluş düzeylerini yordamada bağlanma tarzları ve bilişsel duygu düzenlemenin rolünün incelenmesi (Yayımlanmış yüksek lisans tezi). Maltepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul.
Ümmet, D. ve Demirci, G. (2017). Yaşam becerileri eğitimi kapsamında yürütülen grupla psikolojik danışma uygulamasının ortaokul öğrencilerinin iyi oluşları üzerindeki etkisi. Marmara Üniversitesi Atatürk Eğitim Fakültesi Eğitim Bilimleri Dergisi, 45(45), 153-170. https://doi.org/10.15285/maruaebd.263879
Werner, K. and Gross, J. J. (2010). Emotion regulation and psychopathology. In A. M. Kring ve D.M. Sloan (Eds), Emotion Regulation and Psychopatology: A Transdiagnostic Approach to Etiology and Treatment, Newyork: Guilford Press, 13- 37.
Zengin N. (2007). Sağlık yüksekokulu öğrencilerinde öz-etkililik-yeterlilik algısı ve klinik uygulamada yaşanılan stresle ilişkisinin incelenmesi. Atatürk Üniversitesi Hemşirelik Yüksekokulu Dergisi, 10(1), 49-57.

Self-Efficacy and Well-being of Science High School Students: The Mediating Role of Emotion Regulation

Yıl 2021, Cilt: 10 Sayı: 3, 1047 - 1065, 26.09.2021

Davut Koca , Halil Ekşi

https://doi.org/10.30703/cije.803179

Cited By: 4

Öz

The aim of this study is to examine the mediating role of emotion regulation in the relationship between self-efficacy and well-being in science high school students. The universe of the research is 1958 students enrolled in all (four) science high schools on the European Side of Istanbul in the 2017-2018 academic year; The sample consists of 501 students [286 (57.1%) girls, 215 (42.9%) boys], selected by random multi-stage sampling and with an average age of 15.72. Research data were obtained by Five-Dimensional Well-Being Model for Adolescents: EPOCH Scale, Self-Efficacy Scale for Children and Emotion Regulation Scale for Adolescents. SPSS 22 program and AMOS 20.0 program were used in the analysis of the data obtained as a result of the research. In addition, Pearson Product Moment Correlation and Structural Equation Model were used in the analysis of the data obtained to test the research objectives. Emotion regulation has a partial mediating role in the relationship between self-efficacy and well-being in the structural equation model created as a result of this research. According to the model, high self-efficacy characteristics (starting behavior, maintaining behavior, completing behavior, combating obstacles) leads to the formation of emotion regulation (internal functional emotion regulation, internal dysfunctional emotion regulation, external functional emotion regulation, external dysfunctional emotion regulation) increases the well-being (commitment, determination, optimism, relatedness, happiness) levels of science high school students. These results show the importance of self-efficacy and emotion regulation in examining the well-being of science high school students.

Anahtar Kelimeler

Well-being, self-efficacy, emotinal regulation, science high school students, structural equation model.

Kaynakça

Adler, A. (2016). Teaching well-being increases academic performance: Evidence from Bhutan, Mexico, and Peru. (Published phd thesis). University of Pennsylvania.
Asıcı, E. (2019). Affetme esnekliğinin ergenlerin iyi oluşunu yordayıcı rolü. Erzincan Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 21(3), 17-31. https://doi.org/10.17556/erziefd.440497
Aydın, A., Yılmaz, K. ve Altınkurt, Y. (2013). Eğitim yönetiminde pozitif psikoloji. International Journal of Human Sciences, 10(1), 1470-1490.
Bandura, A. (1997). Self-efficacy: The exercise of control. New York: W.H. Freeman and Company.
Baron, R. M. and Kenny, D. A. (1986). The moderator–mediator variable distinction in social psychological research: Conceptual, strategic, and statistical considerations. Journal of Personality and Social Psychology, 51(6), 1173-1182. doi: 10.1037//0022-3514.51.6.1173
Bilgiz, Ş. ve Peker, A. (2018). Üniversite öğrencilerinin duygu düzenleme becerileri ile psikolojik yardım ihtiyaçları arasındaki ilişkinin incelenmesi. Abant İzzet Baysal Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 4(18), 1978-1990. https://doi.org/10.17240/aibuefd.2018.18.41844-504897
Bradburn, N. M. (1969). The structure of psychological well-being. Chicago: Aldine. http://www.norc.org/PDFs/publications/BradburnN_Struc_Psych_Well_Being.pdf [21 Ağustos 2019].
Bridges, L. J., Denham, S. A. and Ganiban, J. M. (2004). Definitional issues in emotion regulation research. Child Development, 75(2), 340-345. https://doi.org/10.1111/j.1467-8624.2004.00675.x
Carr, A. (2015). Pozitif psikoloji mutluluğun ve insanın güçlü yönlerinin bilimi (Ü. Şendilek, Çev.). İstanbul: Kaknüs Yayınları.
Civelek, M. E. (2018). Yapısal eşitlik modellemesi metodolojisi. İstanbul: Beta Yayıncılık. Compton, W. C. and Hoffman, E. (2019). Positive psychology: the science of happiness and flourishing. SAGE Publications.
Creswell, J. W. (2017). Eğitim araştırmaları nicel ve nitel araştırmanın planlanması, yürütülmesi ve değerlendirilmesi. (H. Ekşi, Çev.). İstanbul: Edam Yayınları.
Csikszentmihalyi, M. (1990). Flow: the psychology of optimal experience. New York: Harper and Row.
Çelik, Ş. (2008). Lise öğrencilerinin öznel iyi oluşlarının duygusal zekâ açısından incelenmesi (Yayımlanmış yüksek lisans tezi). Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Konya.
Çokluk, Ö., Şekercioğlu, G. ve Büyüköztürk, Ş. (2018). Sosyal bilimler için çok değişkenli istatistik SPSS ve LISREL uygulamaları. Ankara: Pegem Akademi.
Demirci, İ. ve Ekşi, F. (2015). Ergenler için beş boyutlu iyi oluş modeli: EPOCH ölçeği’nin Türkçe formunun geçerliği ve güvenirliği. Gençlik Araştırmaları Dergisi, 3(3), 9-30.
Demirtaş, A. S. (2018). Duygu düzenleme stratejileri ve benlik saygısının mutluluğu yordayıcılığı. Electronic Turkish Studies, 13(11), 487-503. http://dx.doi.org/10.7827/TurkishStudies.13465
Duy, B. ve Yıldız, M. A. (2014). Ergenler için duygu düzenleme ölçeği’ nin Türkçe’ye uyarlanması. Turkish Psychological Counseling and Guidance Journal, 5(41), 23-35.
Erol, M. (2017). Genç yetişkinliğin öncesinde olan ergenlerin yaşam doyumu:“utangaçlık” ve “öz yeterlik algısı” nın rolü. Türk Psikiyatri Dergisi, 28(2), 95-103. doi: 10.5080/u13563
Erol, M. ve Avcı-Temizer, D. (2016). Eyleme geçiren bir katalizör “öz yeterlik algısı”: üniversite öğrencileri üzerine bir inceleme. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 31(4), 711-723. doi: 10.16986/HUJE.2015014223
Eryılmaz, A. ve Öğülmüş, S. (2010). Ergenlikte öznel iyi oluş ve beş faktörlü kişilik modeli. Ahi Evran Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 11(3), 189-203.
Goleman, D. (2018). Duygusal zekâ neden IQ’dan önemlidir (B. S. Yüksel, Çev.). İstanbul: Varlık Yayıncılık.
Golombok, S., Ilioi, E., Blake, L., Roman, G. and Jadva, V. (2017). A longitudinal study of families formed through reproductive donation: Parent-adolescent relationships and adolescent adjustment at age 14. Developmental Psychology, 53(10), 1966-1977. doi: 10.1037/dev0000372
Gök-Camoğlu, E. ve Kocayörük, E. (2019). Anne-baba algısı, aile aidiyeti ve psikolojik ihtiyaçlar ile ergenlerin öznel iyi oluş ilişkisi. Aile Psikolojik Danışmanlığı Dergisi, 2(2), 52-72.
Gözüm, S. ve Aksayan, S. (1999). Öz-etkililik-yeterlik ölçeği’nin Türkçe formunun güvenilirlik ve geçerliliği. Atatürk Üniversitesi HYO Dergisi, 2(1), 21-34.
Gross, J. J. and John, O.P. (2003). Individual differences in two emotion regulation process: implications for affect, relationships and well-being. Journal of Personality and Social Psychology, 85(2), 348-362. doi: 10.1037/0022-3514.85.2.348
Gross, J. J. and Mufti, R. F. (1995). Emotion regulation and mental health. Clinical Psychology: Science and Practice, 2, 151-164. https://doi.org/10.1111/j.1468-2850.1995.tb00036.x
Gross, J. J. and Thompson, R. A. (2007). Emotion regulation: conceptual foundations. J. J. Gross (Ed.), Handbook of Emotion Regulation, New York: The Guillford Press, 3-25.
Gürbüz, S. ve Şahin, F. (2015). Sosyal bilimlerde araştırma yöntemleri. Ankara: Seçkin Yayıncılık.
Hampton, N. Z. (2004). Subjective well-being among people with spinal cord injuries: the role of self-efficacy, perceived social support, and perceived health. Rehabilitation Counseling Bulletin, 48(1), 31-37. doi:10.1177/00343552040480010401
Hefferon, K. and Boniwell, I. (2014). Pozitif psikoloji kuram, araştırma ve uygulamalar (T. Doğan, Çev.). Ankara: Nobel Yayınları.
İlhan, T. ve Bacanlı, H. (2007). Mizah tarzları, kişilik özellikleri ve öznel iyi oluş: Bir model denemesi. Eğitim Bilimleri ve Uygulamaları Dergisi, 6(11), 33-50.
Kapıcı, Z. U. (2003), İlköğretim öğretmenlerinin öz- yeterlik algıları ve sınıf-içi iletişim örüntüleri (Yayımlanmamış yüksek lisans tezi). Dokuz Eylül Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, İzmir.
Karahan, Ş. ve Uyanık-Balat, G. (2011). Özel eğitim okullarında çalışan eğitimcilerin öz-yeterlik algılarının ve tükenmişlik düzeylerinin incelenmesi. Pamukkale Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 29, 1-14.
Keleş, H. N. (2011). Pozitif psikolojik sermaye: tanımı, bileşenleri ve örgüt yönetimine etkileri. Organizasyon ve Yönetim Bilimleri Dergisi, 3(2), 343-350.
Kern, M. L., Benson, L., Steinberg, E. A. and Steinberg, L. (2015). The EPOCH measure of adolescent well-being. Psychological Assessment, 28(5), 586-597. http://dx.doi.org/10.1037/pas0000201
Kılınç, M. (2017). Psikolojik iyi oluşun yordayıcıları olarak öz-yeterlik ve etkileşim kaygısı. Uluslararası Eğitim Bilimleri Dergisi, 13, 207-216.
Kline, R. B. (2019). Yapısal eşitlik modellemesinin ilkeleri ve uygulaması. (S. Şen, Çev.). Ankara: Nobel Yayıncılık.
Korkmaz, İ. (2004). Sosyal öğrenme kuramı. B. Yeşilyaprak (Ed.), Gelişim ve öğrenme psikolojisi, Ankara: Pegema Yayıncılık, 197-220.
Kulaksızoğlu, A. (1989). Ergen-aile çatışmaları ile annenin tutumları arasındaki ilişki ve ergenin problemleri. Marmara Üniversitesi Atatürk Eğitim Fakültesi Eğitim Bilimleri Dergisi, 1(1), 71-87.
Kuyumcu, B. ve Güven, M. (2012). Türk ve İngiliz üniversite öğrencilerinin duygularını fark etmeleri ve ifade etmeleri ile psikolojik iyi oluşları arasındaki ilişki. Gazi Üniversitesi Gazi Eğitim Fakültesi Dergisi, 32(3), 589-607.
Özbay, Y., Palancı, M., Kandemir, M. ve Çakır, O. (2012). Üniversite öğrencilerinin öznel iyi oluşlarının duygusal düzenleme, mizah, sosyal öz-yeterlik ve başaçıkma davranışları ile yordanması. Türk Eğitim Bilimleri Dergisi, 10(2), 325-345.
Pajares, F. (1996). Self-efficacy beliefs and mathematical problem-solving of gifted students. Contemporary Educational Psychology, 21(4), 325-344. https://doi.org/10.1006/ceps.1996.00025
Peterson, C. and Seligman, M.E.P. (2004). Character strengths and virtues: A handbook and classification. Washington, DC: American Psychological Association.
Phillips, K. F. V. and Power, M. J. (2007). A New self‐report measure of emotion regulation in adolescents: The regulation of emotions questionnaire. Clinical Psychology and Psychotherapy: An International Journal of Theory and Practice, 14(2), 145-156. https://doi.org/10.1002/cpp.523
Repo, V. (2011). Affect regulation strategies and their associations with subjective well-being: an international comparative survey (Published master’s thesis). University of Tampere, Finland.
Sahranç, Ü. (2008). Bir durumluk akış modeli: stres kontrolü, genel özyeterlik, durumluk kaygı, yaşam doyumu ve akış ilişkileri. Sakarya Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 16, 122-144.
Schultz, D. P. and Schultz, S. E. (2017). Modern psikoloji tarihi. (Y. Aslay, Çev.). İstanbul: Kaknüs.
Seligman, M. and Csikszentmihalyi, M. (2000). Positive psychology: an introduction. The American Psychologist, 55, 5-14. doi: 10.1037//0003-066X.55.1.5
Seligman, M. E. P. (2007). Gerçek mutluluk (S. K. Akbaş, Çev.). Ankara: Hyb Yayıncılık.
Seligman, M. E. P. (2011). Flourish: A visionary new understanding of happiness and well-being. New York: Free Press.
Sergek, E. ve Sertbaş, G. (2006). SSK hastanesinde çalışan hemşirelerin sosyodemografik özellikleri ve öz-etkililik, yeterlilik düzeyleri. Atatürk Üniversitesi Hemşirelik Yüksekokulu Dergisi, 9(1), 41-48.
Telef, B. B. ve Ergün, E. (2013). Lise öğrencilerinin öznel iyi oluşlarının yordayıcısı olarak öz-yeterlik. Kuramsal Eğitimbilim Dergisi, 6(3), 423-433. http://dx.doi.org/10.5578/keg.5955
Thompson, R. A. (1994). Emotion regulation: A theme in search of definition. Monographs of the Society for Research in Child Development, 59(2‐3), 25-52. https://doi.org/10.2307/1166137
Tuncer, E. (2019). Ergenlerin erken dönem uyumsuz şemaları ile iyi oluşlarının ilişkisinin incelenmesi (Yayımlanmış yüksek lisans tezi). Marmara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, İstanbul.
Tuzgöl-Dost, M. (2005). Öznel iyi oluş ölçeğinin geliştirilmesi: geçerlik ve güvenirlik çalışması. Türk Psikolojik Danışma ve Rehberlik Dergisi, 23(3), 103-109.
Türkçapar, M. H. (2018). Bilişsel davranışçı terapi temel ilkeler ve uygulama. İstanbul: Epsilon Yayınevi.
Ulutaş, A. (2016). Ergenlerde sosyal öz-yeterlik algısı ve duygusal öz-yeterlik arasındaki ilişkinin yapısal eşitlik modeli ile incelenmesi: bir model önerisi. Bartın Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 5(3), 831-841. Doi: 10.14686/buefad.v5i3.5000202335
Uyar, M. (2019). Beliren yetişkinlik dönemindeki bireylerin psikolojik iyi oluş düzeylerini yordamada bağlanma tarzları ve bilişsel duygu düzenlemenin rolünün incelenmesi (Yayımlanmış yüksek lisans tezi). Maltepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul.
Ümmet, D. ve Demirci, G. (2017). Yaşam becerileri eğitimi kapsamında yürütülen grupla psikolojik danışma uygulamasının ortaokul öğrencilerinin iyi oluşları üzerindeki etkisi. Marmara Üniversitesi Atatürk Eğitim Fakültesi Eğitim Bilimleri Dergisi, 45(45), 153-170. https://doi.org/10.15285/maruaebd.263879
Werner, K. and Gross, J. J. (2010). Emotion regulation and psychopathology. In A. M. Kring ve D.M. Sloan (Eds), Emotion Regulation and Psychopatology: A Transdiagnostic Approach to Etiology and Treatment, Newyork: Guilford Press, 13- 37.
Zengin N. (2007). Sağlık yüksekokulu öğrencilerinde öz-etkililik-yeterlilik algısı ve klinik uygulamada yaşanılan stresle ilişkisinin incelenmesi. Atatürk Üniversitesi Hemşirelik Yüksekokulu Dergisi, 10(1), 49-57.

Toplam 61 adet kaynakça vardır.

Ayrıntılar

Birincil Dil	Türkçe
Bölüm	Araştırma Makalesi
Yazarlar	Davut Koca 0000-0002-8946-4711 Halil Ekşi 0000-0001-7520-4559
Yayımlanma Tarihi	26 Eylül 2021
Yayımlandığı Sayı	Yıl 2021Cilt: 10 Sayı: 3

Kaynak Göster

APA	Koca, D., & Ekşi, H. (2021). Fen Lisesi Öğrencilerinde Öz Yeterlik ve İyi Oluş: Duygu Düzenlemenin Aracı Rolü. Cumhuriyet Uluslararası Eğitim Dergisi, 10(3), 1047-1065. https://doi.org/10.30703/cije.803179