Araştırma Makalesi
BibTex RIS Kaynak Göster

2023 Eğitim Vizyonu Belgesine İlişkin Okul Yöneticileri ve Öğretmen Görüşleri

Yıl 2019, Cilt: 8 Sayı: 2, 571 - 592, 28.06.2019

Soner Doğan

Öz

Bu
çalışmanın amacı Ekim (2018) ayı içerisinde Millî Eğitim Bakanlığı tarafından
kamuoyu ile paylaşılan 2023 Eğitim Vizyonu belgesini okul yöneticileri ve
öğretmen görüşlerine göre incelemektir. Araştırma nitel bir çalışma olup
olgubilim (fenomenoloji) desenine göre yapılandırılmıştır. Araştırmanın çalışma
grubu ölçüt örnekleme yöntemine göre belirlenmiş olup, çalışma grubunu Sivas il
merkezinde görev yapan 211 öğretmen ve 80 yönetici oluşturmaktadır. Veriler
araştırmacı tarafından geliştirilen ve açık uçlu sorulardan oluşan bir anket
aracılığıyla toplanmıştır. Verilerin analizinde içerik analizi yöntemi
kullanılmıştır. Yönetici ve öğretmen görüşleri ayrı ayrı analiz edilmiştir.
Analiz sonucunda yöneticilere ilişkin temalarda 48 kod ve 14 kategoriye, öğretmenlere
ilişkin temalarda 68 kod ve 25 kategoriye ulaşılmıştır. Araştırmadan elde
edilen bulgulara göre katılımcılar büyük oranda 2023 Eğitim Vizyonu belgesine
ilişkin olumlu görüşler ortaya koymuşlardır. Olumlu görüşler, vizyon belgesinin
içeriğinin kapsayıcı olması, başarılı ve nitelikli bulunması, belgenin tüm
eğitim paydaşlarını dikkate aldığı, bu belge ile birlikte eğitim sisteminde
önemli değişimler yaşanacağı, asıl etkinin uygulama ile birlikte ortaya
çıkacağı ve eğitim kökenli bir bakan tarafından hazırlanmış olması şeklinde
ifade edilebilir. Olumsuz görüşler ise daha çok vizyon belgesinin uygulanabilir
olmadığı ve altyapı yetersizliklerine bağlanmaktadır. Vizyon belgesine ilişkin
katılımcıların beklentileri, literatürde Türk Eğitim Sistemi’ne yönelik yapılan
araştırma sonuçlarıyla paralellik göstermektedir. Araştırma bulgularına
dayanılarak 2023 Eğitim Vizyonu belgesinin uygulanabilirliğini arttırmak
amacıyla öneriler sunulmuştur.

Anahtar Kelimeler

2023 Eğitim Vizyonu Türk Eğitim Sistemi okul yöneticisi öğretmenler eğitim reformu

Kaynakça

  • Akınoğlu, O. (2005). Türkiye’de uygulanan ve değişen eğitim programlarının psikolojik temelleri. M.Ü. Atatürk Eğitim Fakültesi Eğitim Bilimleri Dergisi 22,31-46.
  • Akpınar, B. ve Aydın, K. (2010). Eğitimde değişim ve öğretmenlerin değişim algıları. Eğitim ve Bilim, 32(144), 71-80.
  • Altın, H. M. ve Kalelioğlu, F. (2015). Fatih projesi ile ilgili öğrenci ve öğretmen görüşleri. Başkent university journal of education, 2(1), 89-105.
  • Anderson, B. T., Brown, C. L., and Lopez‐Ferrao, J. (2003). Systemic reform: Good educational practice with positive impacts and unresolved problems and issues. Review of Policy Research, 20(4), 617-628. https://doi.org/10.1046/j.1541-1338.2003.00042.x
  • Anıl, D. (2010). Uluslararası öğrenci başarılarını değerlendirme programı (PISA)’nda Türkiye’deki öğrencilerin fen bilimleri başarılarını etkileyen faktörler. Eğitim ve Bilim, 34(152),87-100.
  • Arkün, S. ve Aşkar, P. (2010). Yapılandırmacı öğrenme ortamlarını değerlendirme ölçeğinin geliştirilmesi. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 39(39), 32-43.
  • Arslan, M. (2007). Eğitimde yapılandırmacı yaklaşımlar. Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Dergisi, 40(1), 41-61. https://doi.org/10.1501/Egifak_0000000150
  • Astiz, M. F., Wiseman, A. W., and Baker, D. P. (2002). Slouching towards decentralization: Consequences of globalization for curricular control in national education systems. Comparative Education Review, 46(1), 66-88. https://doi.org/10.1086/324050
  • Aziz, M., Bloom, D. E., Humair, S., Jimenez, E., Rosenberg, L., and Sathar, Z. (2014). Education system reform in Pakistan: why, when, and how? (No. 76). IZA Policy Paper, , Institute for the Study of Labor (IZA), Bonn
  • Aydın, A. (2000). Zorunlu temel eğitim uygulaması ve çözüm bekleyen sorunlar. Pamukkale Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 8(8), 98-103.
  • Beldağ, A. ve Yaylacı, A.F. (2014). Sosyal Bilgiler Öğretmen Adaylarının Eğitim Sistemi Hakkındaki görüşleri. Elektronik Sosyal Bilimler Dergisi, 13(48), 90-107. https://doi.org/10.17755/esosder.28018
  • Balyer, A. ve Gündüz, Y. (2011). Değişik ülkelerde okul müdürlerinin yetiştirilmesi: Türk eğitim sistemi için bir model önerisi. Kuramsal Eğitimbilim Dergisi, 4(2), 182-197.
  • Boz, T. ve Yıldırım, A. (2014). 4+ 4+ 4 eğitim sisteminde birinci sınıf öğretmenlerinin karşılaştığı zorluklar. Başkent University Journal of Education, 1(2), 54-65.
  • Büyüköztürk, Ş. (2005). Anket geliştirme. Türk Eğitim Bilimleri Dergisi, 3(2), 133-151.
  • Clark, J. N. (2010). Education in Bosnia-Hercegovina: The case for root-and-branch reform. Journal of Human Rights, 9(3), 344-362. https://doi.org/10.1080/14754835.2010.501269
  • Chan, D. W. (2000). Vision, task, and hope: The Hong Kong education reform movement in the 21st century. Educational research journal, 15(1), 1-18.
  • Chang, M. K. (2009). Democratization and civic education reform in Taiwan. In 33rd annual meeting of the Pacific Circle Consortium Conference, May (Vol. 26). Taiwan Normal University, Taipei, Taiwan.
  • Cheng, Y.C. (2005), A New Paradigm for Re-engineering Education: Globalization, Localization and Individualization, Dordrecht, Netherlends: Springer https://doi.org/10.1007/1-4020-3620-5
  • Chu, H. (2007). What kind of modern school system do we need?. Frontiers of Education in China, 2(1), 1-12. https://doi.org/10.1007/s11516-007-0001-3
  • Cinoğlu, M. (2009). What does the PISA 2003 mean for Turkey. Fırat University Journal of Social Science, 19(1), 43-50.
  • Çetin, H. (2001). Devlet, ideoloji ve eğitim. CÜ Sosyal Bilimler Dergisi, 25(2), 201-211.
  • Döş, İ., Atalmış, E. H. (2016). OECD verilerine göre PISA sınav sonuçlarının değerlendirilmesi. Abant İzzet Baysal Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 16(2), 432-450. https://doi.org/10.17240/aibuefd.2016.16.2-5000194936
  • Eraslan, A. (2009). Finlandiya'nın PISA'daki başarısının nedenleri: Türkiye için alınacak dersler. Necatibey Eğitim Fakültesi Elektronik Fen ve Matematik Eğitimi Dergisi, 3(2), 238-248.
  • Erçelebi, H. (2000). Sekiz yillik zorunlu eğitimin içinin doldurulması. Pamukkale Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 7(7), 91-97.
  • Ergin, İ., Akseki, B. ve Deniz, E. (2012). İlköğretim okullarında görev yapan sınıf öğretmenlerinin hizmet içi eğitim ihtiyaçları. Elektronik Sosyal Bilimler Dergisi, 11(42), 55-66.
  • Glennerster, R., Kremer, M., Mbiti, I., and Takavarasha, K. (2011). Access and quality in the Kenyan education system: A review of the progress, challenges and potential. Office of the prime minister of Kenya.
  • Ginsburg, M., Moseley, S. F., and Pigozzi, M. J. (2010). Introduction: Reforming education for transformation: Opportunities and challenges. Development, 53(4), 451-456. https://doi.org/10.1057/dev.2010.81
  • Güçlü, N. ve Bayrakçı, M. (2004). Amerika Birleşik Devletleri Eğitim Sistemi ve Hiçbir Çocuğun Eğitimsiz Kalmaması Reformu. Ahi Evran Üniversitesi Kırşehir Eğitim Fakültesi Dergisi, 5(2), 51-64.
  • Gündüz, Y. ve Can, E. (2011). Öğretmenlerin eğitim sistemi ve uygulamalarına ilişkin güncel sorunları algılama düzeylerinin incelenmesi. Türk Eğitim Bilimleri Dergisi, 9(4), 745-774.
  • Günbayı, İ. ve Yörük, T. (2014). Yönetici ve öğretmenlerin eğitimde FATİH projesinin uygulanma düzeyine ilişkin görüşleri (Antalya ili Muratpaşa ilçesi örneği). Eğitim Bilimleri Araştırmaları Dergisi, 4(1), 189-211. https://doi.org/10.12973/jesr.2014.41.10
  • Jakubowski, M. (2015). Opening up opportunities: education reforms in Poland. IBS Policy Paper, 1.This paper was financially supported by the Jobs and Development Network under the auspices of the World Bank.
  • Karip, E. ve Köksal, K. (1996). Etkili eğitim sistemlerinin geliştirilmesi. Kuram ve Uygulamada Eğitim Yönetimi Dergisi, 2(2), 245-257.
  • Kartal, S. (2013). Öğretmen adaylarının görüşlerine göre eğitim sistemimizde değiştirilmesi gereken noktalar. Uşak Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 2013(14), 248-268. https://doi.org/10.12780/UUSBD185
  • Kaufman, R. (1993). Beyond tinkering: Educational restructuring that will work. International Journal of Educational Reform, 2(2), 154-165. https://doi.org/10.1177/105678799300200207
  • Kennedy, K. J. (2012). The ‘no loser’principle in Hong Kong’s education reform: Does it apply to ethnic minority students?. Hong Kong Teachers’ Centre Journal 11, 1-23.
  • King, E. M. (2011). Education is fundamental to development and growth: Keynote address at education world forum. In Proceedings of the Education World Forum, Retrieved from siteresources. worldbank. QE2 Conference Center, London.
  • Liang, X., Kidwai, H., and Zhang, M. (2016). How Shanghai does it: Insights and lessons from the highest-ranking education system in the world. International Bank for Reconstruction and Development / The World Bank 1818 H Street NW, Washington, DC 20433 https://doi.org/10.1596/978-1-4648-0790-9
  • Levent, F. ve Yazıcı, E. (2014). Singapur eğitim sisteminin başarısına etki eden faktörlerin incelenmesi. Marmara Üniversitesi Atatürk Eğitim Fakültesi Eğitim Bilimleri Dergisi, 39(39), 121-143.
  • Maroun, N., Samman, H., Moujaes, C. N., Abouchakra, R., and Insight, I. C. (2008). How to succeed at education reform: The case for Saudi Arabia and the broader GCC region. Abu Dhabi, Ideation Center, Booz and Company, 109, 113.
  • Marques, J., and Bannon, I. (2003). Central America: Education reform in a post-conflict setting, opportunities and challenges. World Bank, Conflict Prevention and Reconstruction Unit, Social Development Department, Environmentally and Socially Sustainable Development Network.
  • Mills, G. E. (2003). Action research a guide for the teacher researcher(2 nd. edition). Boston: Pearson Education,.
  • Murat, S. ve Şahin, L. (2011). Gençlerin istihdamı/işsizliği bakımından Türk Eğitim Sisteminin değerlendirilmesi. Çalışma ve Toplum, 30, 93-135.
  • Mutlu Çocuklar Güçlü Türkiye 2023 Eğitim Vizyonu (2018). Milli Eğitim Bakanlığı
  • Nurul-Awanis, A. W., Hazlina, A. H., Yoke-May, L., and Zariyawati, M. A. (2011, January). Malaysian education system reform: Educationists’ perspectives. In Proceeding of the International Conference on Social Science, Economics and Art, Malaysia.
  • Örs, Ç., Erdoğan, H. ve Kipici, K. (2013). Eğitim yöneticileri bakış açısıyla 12 yıllık kesintili zorunlu eğitim sistemi. Iğdır Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 4(2), 131-154.
  • Örücü, D. (2014). Öğretmen adaylarının okul, okul yönetimi ve Türk eğitim sistemine yönelik metaforik algıları. Kuram ve Uygulamada Egitim Yönetimi Dergisi, 20(3), 327-358. https://doi.org/10.14527/kuey.2014.014
  • Peker, S. ve Gülenaz, S. (2011). Okul müdürlerinin yeterliklerinin eğitim öğretim sürecine etkisi. Manisa Celal Bayar Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 9(2), 472-480.
  • Resnik, J. (2007). The democratisation of the education system in France after the Second World War: A neo-Weberian glocal approach to education reforms. British Journal of Educational Studies, 55(2), 155-181. https://doi.org/10.1111/j.1467-8527.2007.00372.x
  • Resnik, J. (2008). Introducing a neo‐Weberian perspective in the study of globalisation and education: structural reforms of the education systems in France and Israel after the Second World War. Oxford Review of Education, 34(4), 385-402. https://doi.org/10.1080/03054980701677546
  • Sağır, M. (2015). Eğitim ve okul sistemindeki son dönem politika değişimlerine ilişkin okul yöneticilerinin görüşlerinin incelenmesi. Turkish Studies, 10(11), 1297-1310. https://doi.org/10.7827/TurkishStudies.8723
  • Spasenovic, V., and Maksic, S. (2013). Challenges of Democratisation: Development of Inclusive Education in Serbia. Bulgarian Comparative Education Society. 209-215
  • Tutkun, Ö. F. (2010). 21. yüzyılda eğitim programının felsefi boyutları. Gazi Üniversitesi Gazi Eğitim Fakültesi Dergisi, 30(3), 993-1016.
  • Uçar, C. ve Özerbaş, M. A. (2013). Mesleki ve teknik eğitimin dünyadaki ve Türkiye’deki konumu. Eğitim ve Öğretim Araştırmaları Dergisi, 2(2), 242-253.
  • Yıldırım, A. ve Şimşek, H. (2011). Sosyal bilimlerde nitel araştırma yöntemleri. (8. Baskı). Ankara: Seçkin
  • Yılmaz, K. ve Altınkurt, Y. (2011). Öğretmen adaylarının Türk eğitim sisteminin sorunlarına ilişkin görüşleri. Uluslararası İnsan Bilimleri Dergisi, 8(1), 942-973.
  • Yuda, M., and Itoh, S. (2006). Utilization of geographic information systems in education reform in Japan. Paper presented at the 9th AGILE Conference on Geographic Information Science, Visegrád, Hungary.
  • Wong, S. S. (2003). A Narrative inquiry into teaching of in-service kindergarten teachers: Implications for re-conceptualizing early childhood teacher education in Hong Kong. Early Child Development and Care, 173(1), 73-81. https://doi.org/10.1080/0300443022000022431

Yıl 2019, Cilt: 8 Sayı: 2, 571 - 592, 28.06.2019

Soner Doğan

Öz

Kaynakça

  • Akınoğlu, O. (2005). Türkiye’de uygulanan ve değişen eğitim programlarının psikolojik temelleri. M.Ü. Atatürk Eğitim Fakültesi Eğitim Bilimleri Dergisi 22,31-46.
  • Akpınar, B. ve Aydın, K. (2010). Eğitimde değişim ve öğretmenlerin değişim algıları. Eğitim ve Bilim, 32(144), 71-80.
  • Altın, H. M. ve Kalelioğlu, F. (2015). Fatih projesi ile ilgili öğrenci ve öğretmen görüşleri. Başkent university journal of education, 2(1), 89-105.
  • Anderson, B. T., Brown, C. L., and Lopez‐Ferrao, J. (2003). Systemic reform: Good educational practice with positive impacts and unresolved problems and issues. Review of Policy Research, 20(4), 617-628. https://doi.org/10.1046/j.1541-1338.2003.00042.x
  • Anıl, D. (2010). Uluslararası öğrenci başarılarını değerlendirme programı (PISA)’nda Türkiye’deki öğrencilerin fen bilimleri başarılarını etkileyen faktörler. Eğitim ve Bilim, 34(152),87-100.
  • Arkün, S. ve Aşkar, P. (2010). Yapılandırmacı öğrenme ortamlarını değerlendirme ölçeğinin geliştirilmesi. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 39(39), 32-43.
  • Arslan, M. (2007). Eğitimde yapılandırmacı yaklaşımlar. Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Dergisi, 40(1), 41-61. https://doi.org/10.1501/Egifak_0000000150
  • Astiz, M. F., Wiseman, A. W., and Baker, D. P. (2002). Slouching towards decentralization: Consequences of globalization for curricular control in national education systems. Comparative Education Review, 46(1), 66-88. https://doi.org/10.1086/324050
  • Aziz, M., Bloom, D. E., Humair, S., Jimenez, E., Rosenberg, L., and Sathar, Z. (2014). Education system reform in Pakistan: why, when, and how? (No. 76). IZA Policy Paper, , Institute for the Study of Labor (IZA), Bonn
  • Aydın, A. (2000). Zorunlu temel eğitim uygulaması ve çözüm bekleyen sorunlar. Pamukkale Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 8(8), 98-103.
  • Beldağ, A. ve Yaylacı, A.F. (2014). Sosyal Bilgiler Öğretmen Adaylarının Eğitim Sistemi Hakkındaki görüşleri. Elektronik Sosyal Bilimler Dergisi, 13(48), 90-107. https://doi.org/10.17755/esosder.28018
  • Balyer, A. ve Gündüz, Y. (2011). Değişik ülkelerde okul müdürlerinin yetiştirilmesi: Türk eğitim sistemi için bir model önerisi. Kuramsal Eğitimbilim Dergisi, 4(2), 182-197.
  • Boz, T. ve Yıldırım, A. (2014). 4+ 4+ 4 eğitim sisteminde birinci sınıf öğretmenlerinin karşılaştığı zorluklar. Başkent University Journal of Education, 1(2), 54-65.
  • Büyüköztürk, Ş. (2005). Anket geliştirme. Türk Eğitim Bilimleri Dergisi, 3(2), 133-151.
  • Clark, J. N. (2010). Education in Bosnia-Hercegovina: The case for root-and-branch reform. Journal of Human Rights, 9(3), 344-362. https://doi.org/10.1080/14754835.2010.501269
  • Chan, D. W. (2000). Vision, task, and hope: The Hong Kong education reform movement in the 21st century. Educational research journal, 15(1), 1-18.
  • Chang, M. K. (2009). Democratization and civic education reform in Taiwan. In 33rd annual meeting of the Pacific Circle Consortium Conference, May (Vol. 26). Taiwan Normal University, Taipei, Taiwan.
  • Cheng, Y.C. (2005), A New Paradigm for Re-engineering Education: Globalization, Localization and Individualization, Dordrecht, Netherlends: Springer https://doi.org/10.1007/1-4020-3620-5
  • Chu, H. (2007). What kind of modern school system do we need?. Frontiers of Education in China, 2(1), 1-12. https://doi.org/10.1007/s11516-007-0001-3
  • Cinoğlu, M. (2009). What does the PISA 2003 mean for Turkey. Fırat University Journal of Social Science, 19(1), 43-50.
  • Çetin, H. (2001). Devlet, ideoloji ve eğitim. CÜ Sosyal Bilimler Dergisi, 25(2), 201-211.
  • Döş, İ., Atalmış, E. H. (2016). OECD verilerine göre PISA sınav sonuçlarının değerlendirilmesi. Abant İzzet Baysal Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 16(2), 432-450. https://doi.org/10.17240/aibuefd.2016.16.2-5000194936
  • Eraslan, A. (2009). Finlandiya'nın PISA'daki başarısının nedenleri: Türkiye için alınacak dersler. Necatibey Eğitim Fakültesi Elektronik Fen ve Matematik Eğitimi Dergisi, 3(2), 238-248.
  • Erçelebi, H. (2000). Sekiz yillik zorunlu eğitimin içinin doldurulması. Pamukkale Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 7(7), 91-97.
  • Ergin, İ., Akseki, B. ve Deniz, E. (2012). İlköğretim okullarında görev yapan sınıf öğretmenlerinin hizmet içi eğitim ihtiyaçları. Elektronik Sosyal Bilimler Dergisi, 11(42), 55-66.
  • Glennerster, R., Kremer, M., Mbiti, I., and Takavarasha, K. (2011). Access and quality in the Kenyan education system: A review of the progress, challenges and potential. Office of the prime minister of Kenya.
  • Ginsburg, M., Moseley, S. F., and Pigozzi, M. J. (2010). Introduction: Reforming education for transformation: Opportunities and challenges. Development, 53(4), 451-456. https://doi.org/10.1057/dev.2010.81
  • Güçlü, N. ve Bayrakçı, M. (2004). Amerika Birleşik Devletleri Eğitim Sistemi ve Hiçbir Çocuğun Eğitimsiz Kalmaması Reformu. Ahi Evran Üniversitesi Kırşehir Eğitim Fakültesi Dergisi, 5(2), 51-64.
  • Gündüz, Y. ve Can, E. (2011). Öğretmenlerin eğitim sistemi ve uygulamalarına ilişkin güncel sorunları algılama düzeylerinin incelenmesi. Türk Eğitim Bilimleri Dergisi, 9(4), 745-774.
  • Günbayı, İ. ve Yörük, T. (2014). Yönetici ve öğretmenlerin eğitimde FATİH projesinin uygulanma düzeyine ilişkin görüşleri (Antalya ili Muratpaşa ilçesi örneği). Eğitim Bilimleri Araştırmaları Dergisi, 4(1), 189-211. https://doi.org/10.12973/jesr.2014.41.10
  • Jakubowski, M. (2015). Opening up opportunities: education reforms in Poland. IBS Policy Paper, 1.This paper was financially supported by the Jobs and Development Network under the auspices of the World Bank.
  • Karip, E. ve Köksal, K. (1996). Etkili eğitim sistemlerinin geliştirilmesi. Kuram ve Uygulamada Eğitim Yönetimi Dergisi, 2(2), 245-257.
  • Kartal, S. (2013). Öğretmen adaylarının görüşlerine göre eğitim sistemimizde değiştirilmesi gereken noktalar. Uşak Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 2013(14), 248-268. https://doi.org/10.12780/UUSBD185
  • Kaufman, R. (1993). Beyond tinkering: Educational restructuring that will work. International Journal of Educational Reform, 2(2), 154-165. https://doi.org/10.1177/105678799300200207
  • Kennedy, K. J. (2012). The ‘no loser’principle in Hong Kong’s education reform: Does it apply to ethnic minority students?. Hong Kong Teachers’ Centre Journal 11, 1-23.
  • King, E. M. (2011). Education is fundamental to development and growth: Keynote address at education world forum. In Proceedings of the Education World Forum, Retrieved from siteresources. worldbank. QE2 Conference Center, London.
  • Liang, X., Kidwai, H., and Zhang, M. (2016). How Shanghai does it: Insights and lessons from the highest-ranking education system in the world. International Bank for Reconstruction and Development / The World Bank 1818 H Street NW, Washington, DC 20433 https://doi.org/10.1596/978-1-4648-0790-9
  • Levent, F. ve Yazıcı, E. (2014). Singapur eğitim sisteminin başarısına etki eden faktörlerin incelenmesi. Marmara Üniversitesi Atatürk Eğitim Fakültesi Eğitim Bilimleri Dergisi, 39(39), 121-143.
  • Maroun, N., Samman, H., Moujaes, C. N., Abouchakra, R., and Insight, I. C. (2008). How to succeed at education reform: The case for Saudi Arabia and the broader GCC region. Abu Dhabi, Ideation Center, Booz and Company, 109, 113.
  • Marques, J., and Bannon, I. (2003). Central America: Education reform in a post-conflict setting, opportunities and challenges. World Bank, Conflict Prevention and Reconstruction Unit, Social Development Department, Environmentally and Socially Sustainable Development Network.
  • Mills, G. E. (2003). Action research a guide for the teacher researcher(2 nd. edition). Boston: Pearson Education,.
  • Murat, S. ve Şahin, L. (2011). Gençlerin istihdamı/işsizliği bakımından Türk Eğitim Sisteminin değerlendirilmesi. Çalışma ve Toplum, 30, 93-135.
  • Mutlu Çocuklar Güçlü Türkiye 2023 Eğitim Vizyonu (2018). Milli Eğitim Bakanlığı
  • Nurul-Awanis, A. W., Hazlina, A. H., Yoke-May, L., and Zariyawati, M. A. (2011, January). Malaysian education system reform: Educationists’ perspectives. In Proceeding of the International Conference on Social Science, Economics and Art, Malaysia.
  • Örs, Ç., Erdoğan, H. ve Kipici, K. (2013). Eğitim yöneticileri bakış açısıyla 12 yıllık kesintili zorunlu eğitim sistemi. Iğdır Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 4(2), 131-154.
  • Örücü, D. (2014). Öğretmen adaylarının okul, okul yönetimi ve Türk eğitim sistemine yönelik metaforik algıları. Kuram ve Uygulamada Egitim Yönetimi Dergisi, 20(3), 327-358. https://doi.org/10.14527/kuey.2014.014
  • Peker, S. ve Gülenaz, S. (2011). Okul müdürlerinin yeterliklerinin eğitim öğretim sürecine etkisi. Manisa Celal Bayar Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 9(2), 472-480.
  • Resnik, J. (2007). The democratisation of the education system in France after the Second World War: A neo-Weberian glocal approach to education reforms. British Journal of Educational Studies, 55(2), 155-181. https://doi.org/10.1111/j.1467-8527.2007.00372.x
  • Resnik, J. (2008). Introducing a neo‐Weberian perspective in the study of globalisation and education: structural reforms of the education systems in France and Israel after the Second World War. Oxford Review of Education, 34(4), 385-402. https://doi.org/10.1080/03054980701677546
  • Sağır, M. (2015). Eğitim ve okul sistemindeki son dönem politika değişimlerine ilişkin okul yöneticilerinin görüşlerinin incelenmesi. Turkish Studies, 10(11), 1297-1310. https://doi.org/10.7827/TurkishStudies.8723
  • Spasenovic, V., and Maksic, S. (2013). Challenges of Democratisation: Development of Inclusive Education in Serbia. Bulgarian Comparative Education Society. 209-215
  • Tutkun, Ö. F. (2010). 21. yüzyılda eğitim programının felsefi boyutları. Gazi Üniversitesi Gazi Eğitim Fakültesi Dergisi, 30(3), 993-1016.
  • Uçar, C. ve Özerbaş, M. A. (2013). Mesleki ve teknik eğitimin dünyadaki ve Türkiye’deki konumu. Eğitim ve Öğretim Araştırmaları Dergisi, 2(2), 242-253.
  • Yıldırım, A. ve Şimşek, H. (2011). Sosyal bilimlerde nitel araştırma yöntemleri. (8. Baskı). Ankara: Seçkin
  • Yılmaz, K. ve Altınkurt, Y. (2011). Öğretmen adaylarının Türk eğitim sisteminin sorunlarına ilişkin görüşleri. Uluslararası İnsan Bilimleri Dergisi, 8(1), 942-973.
  • Yuda, M., and Itoh, S. (2006). Utilization of geographic information systems in education reform in Japan. Paper presented at the 9th AGILE Conference on Geographic Information Science, Visegrád, Hungary.
  • Wong, S. S. (2003). A Narrative inquiry into teaching of in-service kindergarten teachers: Implications for re-conceptualizing early childhood teacher education in Hong Kong. Early Child Development and Care, 173(1), 73-81. https://doi.org/10.1080/0300443022000022431
Toplam 57 adet kaynakça vardır.

Ayrıntılar

Birincil Dil Türkçe
Bölüm Araştırma Makalesi
Yazarlar

Soner Doğan 0000-0003-2013-3348

Yayımlanma Tarihi 28 Haziran 2019
Yayımlandığı Sayı Yıl 2019Cilt: 8 Sayı: 2

Kaynak Göster

APA Doğan, S. (2019). 2023 Eğitim Vizyonu Belgesine İlişkin Okul Yöneticileri ve Öğretmen Görüşleri. Cumhuriyet Uluslararası Eğitim Dergisi, 8(2), 571-592.
 Kapak Resmi İndir

e-ISSN: 2147-1606

14550        14551