The purpose of the study was to analyze a special needed children’s social play and properties
of social interactions. The study was a descriptive qualitative research. Case study approach
was applied and time intervals used to determine the behaviors. 1200 minutes of free play
episodes were tape recorded and five minutes time intervals were used. Results revealed that
a child with cognitive delay play less group play (521) comparing to her peers. Considerately
intensive parallel play had been observed (%50). Even though her isolated play rate (%17)
came after the group and parallel play, it was also high considering her age level. Results
related to social play properties indicated that she often interacts with adults (%44). Her
interactions often developed as a respond (%49) to interaction attempts. Even though her
emotional status were mostly positive (%59) in interactions, she was not engaged in any
interactions %33 of the time. Her interactions showed some development (%40) yet, she also
had a high level of repetition (%27). These results and disadvantages are typical for special
needed children however it has been found that the components of social interaction and
group play can be used to improve her social abilities
Bu çalışmanın amacı, anaokulu kaynaştırma grubunda yer alan özel gereksinimli bir çocuğun, sosyal oyun ve sosyal iletişim özelliklerinin incelenmesidir. Betimsel olan bu çalışmada, nitel araştırma yöntemlerinden örnek olay incelemesi kullanılmıştır. Çocuğun 1200 dakikalık serbest zaman etkinlikleri oyun davranış gözlem formu ve sosyal iletişim özellikleri gözlem formu kullanılarak beşer dakikalık zaman aralığı kaydı ile değerlendirilmiştir. Çalışma sonuçları zihinsel gerilik gösteren çocuğun akranlarına göre daha az grup oyunları oynadığını (%21), daha çok paralel oyun oynadığını (%50) göstermiştir. İzole oyunlar son sırada gelse de (%17), oldukça yüksek bulunmuştur. Sosyal iletişim özelliklerine bakıldığında, çocuk daha çok yetişkinler ile iletişim kurmakta (%44) ve iletişimin şekli daha çok karşılık verme (%49) olarak gerçekleşmektedir. Bu iletişimlerin çocuğu akranları ile ya da yetişkinler ile grup oyunu oynamaya yönlendirmemektedir. İletişim sırasında çocuğun duygusal durumu olumlu (%59) olduğu halde, sosyal iletişimde olmadığı zaman dilimi oldukça fazladır (%33). Çocuğun kurduğu iletişimlerin niteliğinde gelişim görülse de (%40), tekrar oranı (%27) oldukça yüksek bulunmuştur. Özel gereksinim gösteren çocuklar için normal sayılabilecek bu dezavantajlar, çocuğun sosyal iletişim özelliklerinin bileşenleri doğru kullanılarak en aza indirilebilir
Primary Language | Turkish |
---|---|
Journal Section | Articles |
Authors | |
Publication Date | March 19, 2016 |
Published in Issue | Year 2013Volume: 2 Issue: 3 |