Bu çalışmanın amacı Meslek Yüksekokulu son sınıf öğrencilerinin umutsuzluk davranışlarının çeşitli değişkenler açısından incelenmesidir. MYO son sınıf öğrencilerinin umutsuzluk davranışları MYO türüne, cinsiyetlerine, yaşlarına, bursluluk durumlarına, mezuniyet sonrası çalışma beklentilerine göre farklılaşıp farklılaşmadığı ve öğrencilerinin iş bulma kaygıları ile umutsuzluk davranışları arasında bir ilişkinin varlığı araştırılmıştır. Nicel olarak tasarlanan bu çalışmada genel tarama modellerinden ilişkisel tarama modeli kullanılmıştır. Çalışma grubunu Turgut Özal Üniversitesi Ankara MYO ve aynı üniversitenin Sağlık Bilimleri MYO 2. Sınıf öğrencileri oluşturmaktadır(n=308) Araştırmada veri toplama aracı olarak kişisel bilgi formu ve Beck Umutsuzluk Ölçeği kullanılmıştır. Araştırmada “Bağımsız Gruplar t-Testi”,“Tek Yönlü Varyans Analizi, Kruskal-Wallis Varyans Analizi,Mann-Whitney U testi “Pearson Korelasyon Katsayısı Testi” kullanılmıştır. Araştırma sonucunda, öğrencilerin umutsuzluk durumu ile MYO türü değişkeni arasında anlamlı bir fark bulunamamıştır. Bunun yanı sıra, cinsiyetin iş bulma kaygısının ve mezuniyet sonrası çalışma durumunun öğrencilerin umutsuzluk davranışı üzerindeki etkisinin anlamlı olduğu, yaş ve bursluluk durumunun ise öğrencilerin umutsuzluk davranışı üzerindeki etkisinin anlamlı olmadığı bulunmuştur.
Objective of this study is to analyze hopelessness behaviors of Vocational School final year students in terms of different variables. Whether hopelessness behaviors of Vocational School final year students differ with respect to Vocational School type, gender, age, scholarship, post-graduation professional expectation and existence of any relation between employment concerns and hopelessness behaviors are all observed in this study. Quantitative scanning model is used in the scope of this study, which is designed on the basis of qualitative approach. Working groups consists of 2nd class pupils of Turgut Ozal University Ankara Vocational School and Health Sciences Vocational School of same university (n=308). Personal data form and Beck Hopelessness scale is used as data collection means. In addition, the survey benefits from “Independent Groups t-Test”, “One-way Analysis of Variance, Kruskal-Wallis Variance Analysis, Mann-Whitney U test, “Pearson Correlation Coefficient Test”. Any meaningful difference is not found between hopelessness status of pupils and Vocational School type at the end of the research. Besides, it is identified that gender, employment concerns and post-graduation employment have impact on hopelessness behavior of pupils; whereas effect of age and scholarship status of pupils on hopelessness behavior of pupils is not meaningful.
Diğer ID | JA62MF92GA |
---|---|
Bölüm | Articles |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 1 Aralık 2014 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2014Cilt: 3 Sayı: 4 |
e-ISSN: 2147-1606