Kadim Süryanilerin 20. Yüzyılda Eğitim, Edebiyat ve İletişim Dili Olarak Türkçeye ve Türk Alfabesine Bakışı
Öz
Mezopotamya’nın en eski halklarından olan Süryaniler tarih boyunca yaşadıkları coğrafyada medeniyet inşa etmişlerdir. Bu medeniyet oluşturmada yazının ve kullandıkları dillerin büyük rolü vardır. Aramiceye dayandırdıkları kendi dilleri olan Süryanicenin yanında Türkçeden de yararlanmışlar ve bu dilde konuşup bu dilde anlaşmış ve bu dilde eserler vermişlerdir. Türkiye Cumhuriyeti döneminden itibaren birçok Süryani din adamı kendi dillerinden daha çok Türkçe ile dinî eğitim vermiş ve Türkçeyi bir iletişim ve edebiyat dili olarak kullanmıştır. 1928’de alfabe değişikliği ile birlikte devletin Türkçeyi bir eğitim dili olarak yayma politikasına bir gayrimüslim cemaat olarak Süryani Kadimler tam destek vermişlerdir. Kısa sürede alfabe değişikliği ile birlikte yeni Türk Alfabesi’ni ve Türk Dili’ni öğrenen ve kullanan Süryanilerin sayısı artmıştır
Anahtar Kelimeler
Kaynakça
- Akyüz, Gabriyel (2005). Tüm Yönleriyle Süryaniler, İstanbul: Anadolu Ofset.
- Atalay, Talip (2005). Lozan Antlaşması Öncesi ve Sonrasında Süryani Eğitim Kurumları, Erişim: http://www.suryaniler.com/makalehavuzu. asp?id=391, 17 Temmuz 2010, 17.13.
- Bebiroğlu, Murat (2008). Osmanlı Devleti’nde Gayrimüslim Nizamnameleri, Editör: Cahit Külekçi, İstanbul: Akademi Matbaası.
- Bozok, Bilgihan Akbaba (2009). “Mardin Süryani Cemaati Örneğinde Kültürel İfade ve Anlam Üretme Alanı Olarak Ritüeller ve Müzik”, Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Dokuz Eylül Üniversitesi, İzmir.
- Bülbül, Mustafa (2005). Türkiye’nin Süryanileri, İstanbul: Tasam Yayınları.
- Çıkkı, Murat Fuat (2004). Naum Faik ve Süryani Rönesansı, İstanbul: Belge Yayınları.
- Dolapönü, Hanna (1972). Tarihte Mardin, Yay.haz.: P. Cebrail Aydın, İstanbul: Hilâl Matbaacılık.
- Elöve, Mustafa Emil (1953). “Türkiye’de Din İmtiyazları”, Ankara Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi, C.X, Ankara, s.184-280.
- Günel, Aziz (1970). Türk Süryaniler Tarihi, Diyarbakır: Oya Matbaası.
- Keser, Elif (2002). Tur Abdin Süryani Ortodoks Dini Mimarisi, İstanbul: Tarih Vakfı Yayınları.
- Özcoşar, İbrahim (2005). “Süryani Kiliselerinde Eğitim” Süryaniler ve Süryanilik II, Haz: Ahmet Taşğın, Eyüp Tanrıverdi, Canan Seyfeli, Ankara: Orient Yayınları, s.183-205.
- Sertoğlu, Midhat (1974). Süryani Türklerinin Siyasi ve İçtimai Tarihi, İstanbul: Baha Matbaası.
- Şimşek, Mehmet (2011). Horepiskopos Aziz Günel’in Hatıratı, İstanbul: Everest Yayınları.
20th Century, Aulds Assyrians, Education, Literature and Turkish as the Language of Communication and the Turkish Alphabet Overview
Öz
Throughout history, as one of the oldest communities of Mesopotamia, Assyrians constructed
civilization on their land. Writing and language had major importance in this construction of
civilization. They used the help of Turkish with their own language Assyrian which is based
on Aramaic and they communicated and produced art work in this language. With the
beginning of Turkish Republic period, many Assyrian religious men used Turkish in
education rather than their own language and they used Turkish as a means of
communication and literature. By the time the alphabet was changed in 1928, Assyrian Aulds,
as a nonmuslim community, supported government to spread Turkish as the language of
education. The number of Assyrians who learnt New Turkish Alphabet and Turkish
Language increased in a short time.
Anahtar Kelimeler
Assyrian Aulds alphabet Turkish Language Assyrian Language Mesopotamia
Kaynakça
- Akyüz, Gabriyel (2005). Tüm Yönleriyle Süryaniler, İstanbul: Anadolu Ofset.
- Atalay, Talip (2005). Lozan Antlaşması Öncesi ve Sonrasında Süryani Eğitim Kurumları, Erişim: http://www.suryaniler.com/makalehavuzu. asp?id=391, 17 Temmuz 2010, 17.13.
- Bebiroğlu, Murat (2008). Osmanlı Devleti’nde Gayrimüslim Nizamnameleri, Editör: Cahit Külekçi, İstanbul: Akademi Matbaası.
- Bozok, Bilgihan Akbaba (2009). “Mardin Süryani Cemaati Örneğinde Kültürel İfade ve Anlam Üretme Alanı Olarak Ritüeller ve Müzik”, Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Dokuz Eylül Üniversitesi, İzmir.
- Bülbül, Mustafa (2005). Türkiye’nin Süryanileri, İstanbul: Tasam Yayınları.
- Çıkkı, Murat Fuat (2004). Naum Faik ve Süryani Rönesansı, İstanbul: Belge Yayınları.
- Dolapönü, Hanna (1972). Tarihte Mardin, Yay.haz.: P. Cebrail Aydın, İstanbul: Hilâl Matbaacılık.
- Elöve, Mustafa Emil (1953). “Türkiye’de Din İmtiyazları”, Ankara Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi, C.X, Ankara, s.184-280.
- Günel, Aziz (1970). Türk Süryaniler Tarihi, Diyarbakır: Oya Matbaası.
- Keser, Elif (2002). Tur Abdin Süryani Ortodoks Dini Mimarisi, İstanbul: Tarih Vakfı Yayınları.
- Özcoşar, İbrahim (2005). “Süryani Kiliselerinde Eğitim” Süryaniler ve Süryanilik II, Haz: Ahmet Taşğın, Eyüp Tanrıverdi, Canan Seyfeli, Ankara: Orient Yayınları, s.183-205.
- Sertoğlu, Midhat (1974). Süryani Türklerinin Siyasi ve İçtimai Tarihi, İstanbul: Baha Matbaası.
- Şimşek, Mehmet (2011). Horepiskopos Aziz Günel’in Hatıratı, İstanbul: Everest Yayınları.
Ayrıntılar
| Birincil Dil | Türkçe |
|---|---|
| Bölüm | Articles |
| Yazarlar | |
| Yayımlanma Tarihi | 19 Mart 2016 |
| Yayımlandığı Sayı | Yıl 2013Cilt: 2 Sayı: 3 |
e-ISSN: 2147-1606