Öz
Bu çalışmanın amacı,
yapılandırılmış ve yapılandırılmamış oyun temelli eğitim programının okul
öncesi eğitime devam etmekte olan beş yaş grubu çocukların problem çözme
becerilerine etkisinin incelenmesidir. Araştırmanın çalışma
grubunu Muğla İli Menteşe İlçesindeki bir
anaokulundaki üç farklı sınıfa devam etmekte olan beş yaş grubu 46 çocuk
oluşturmaktadır. Araştırmada deneme modellerinden öntest-sontest kontrol gruplu
model kullanılmıştır. Çalışmada iki deney bir kontrol grubu oluşturulmuştur.
Birinci deney grubuna yapılandırılmış oyun etkinlikleri, ikinci deney grubuna
ise yapılandırılmamış oyun etkinliklerini içeren eğitim programı sekiz hafta süreyle
uygulanmıştır. Toplam 24 oturum olarak hazırlanan program, birinci ve ikinci
deney grubunda haftada üç gün uygulanmıştır. Kontrol grubunda ise rutin
programın dışına çıkılmamıştır. Çocukların problem çözme becerilerini incelemek
için,
Arslan (2012) tarafından geliştirilen “Genel Problem Çözme Becerilerini
Değerlendirme Ölçeği” kullanılmıştır. 6 yaş grubu çockların
evde ve okulda karşılaştıkları 20 problem durumunu içeren
ölçeğin,
5 yaş grubu çocuklar için ve Muğla
örnekleminde geçerlik
ve güvenirlik analizleri yapılmış, ölçeğin bu çalışmada
kullanmaya uygun olduğu görülmüştür. Çalışma sonucunda elde edilen sonuçlar,
uygulanan her iki programın da beş yaş grubu çocukların
problem çözme becerileri üzerinde etkili olduğunu göstermekle birlikte
yapılandırılmış oyunun hedefe ulaşmak konusunda daha etkili olduğunu işaret
etmektedir. Kalıcılık testi bulguları incelendiğinde ise sontest lehine anlamlı
farklılık ortaya çıktığı görülmüştür. Çalışmanın bulguları doğrultusunda
öğretmenler, ebeveynler ve araştırmacılara yönelik öneriler sunulmuştur.
Anahtar Kelimeler
problem çözme oyun yapılandırılmış oyun yapılandırılmamış oyun okul öncesi eğitim
Kaynakça
- Abdulmalik, J., Ani, C., Ajuwon, A. J., & Omigbodun, O. (2016). Effects of problem solving interventions on aggressive behaviors among primary school pupils in Ibadan, Nigeria. Child and Adolescent Psychiatry and Mental Health, 10(31), 1-10.doi:10.1186/s13034-016-0116-5
- Anlıak, Ş., & Dinçer, Ç. (2005). Farklı eğitim yaklaşımları uygulayan okul öncesi eğitim kurumlarına devam eden çocukların kişiler arası problem çözme becerilerinin değerlendirilmesi. Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Dergisi, 38(1), 149-166.
- Arslan, A. (2012). 6 yaş grubu çocuklarda genel problem çözme becerilerini değerlendirme ölçeğinin geliştirilmesi, geçerlik ve güvenirlik çalışmaları (Yayımlanmamış yüksek lisans tezi). Gazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
- Aksoy, A. B., Dere Çiftçi, H. (2014). Erken çocukluk döneminde oyun. Ankara: Pegem Akademi.
- Aydoğan, Y. E. (2004). İlköğretim ikinci ve dördüncü sınıf öğrencilerine genel problem çözme becerilerinin kazandırılmasında eğitimin etkisinin incelenmesi (Yayımlanmamış doktora tezi). Gazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
- Brooker, L., & Edwards, S. (2010). Engaging play. Berkshire, GBR: Open University Press.
- Casey, M. B. (1990). A planning and problem solving preschool model: The methodology of being a good learner. Early Childhood Research Quarterly, 5, 53-67. doi:10.1016/0885-2006(90)90006-M
- Dereli, E. (2008). Çocuklar için sosyal beceri eğitim programının altı yaş çocuklarının sosyal problem çözme becerilerine etkisi (Yayımlanmamış doktora tezi). Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Konya.
- Dinçer, Ç., & Güneysu, S. (2001). Examining the permanence of problem-solving training given for the acquisition of interpersonal problem-solving skills. International Journal of Early Years Education, 9(3), 207-219. doi:10.1080/09669760120086956
- Fatai, İ. A., Faqih, A., & Bustan, W. K. (2014). Children’s active learning through unstructured play in Malaysia. Childhood Education, 90(4), 259-264. doi:10.1080/00094056.2014.933695
- Fer, S. (2009). Öğretim tasarımı. Ankara: Anı Yayıncılık
- Frey, K. S., Hirschstein, M. K., & Guzzo, B. A. (2000). Second step. Preventing aggression by promoting social competence. Journal of Emotional and Behavioral Disorders, 8(2), 102-112. doi:10.1177/106342660000800206
- Greenwood, C. R., Walker, D., Carta, J. J. & Higgins, S. K. (2006). Developing a general outcome measure of growth in the cognitive abilities of children 1 to 4 years old: the early problem-solving indicator. School Psychoiogy Review, 35(4), 535-551.
- Joseph, G. E., & Strain, S. S., (2010). Teaching young children interpersonal problem-solving skills. Young Exceptional Children, 13(3), 28-40. doi:10.1177/1096250610365144
- Karasar, N. (2008). Bilimsel araştırma yöntemi. Ankara: Nobel.
- Kargı, E. (2009). Bilişsel yaklaşıma dayalı kişiler arası sorun çözme becerileri kazandırma (BÇS) programının etkililiği: Okul öncesi dönem çocukları üzerinde bir araştırma (Yayımlanmamış doktora tezi). Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
- Kulis, A. (2008). Searching for solutions: A problem solving board game (Yayımlanmamış doktora tezi). Massachusetts School of Professional Psychology, Massachusetts.
- Lillard, A. S. (2013). Playful learning and Montessori education. American Journal of Play, 5(2), 157-186.
- Malik, S., Balda, S., & Punia, S. (2006). Socio-emotional behavior and social problem solving skills of 6-8 years old children. Journal of Social Sciences, 12(1), 55-58.
- MEB (2013). Okul öncesi eğitim programı. http://tegm.meb.gov.tr/dosya/okuloncesi/ ooproram.pdf sayfasından erişilmiştir.
- Moyles, J. R. (2012). A-Z of play in early childhood. Maidenhead: McGraw-Hill Education.
- Mussen, P. H., Conger, J. J., Kagan, J. & Huston, A. C. (1990). Child development and personality. New York: Harper Collins Publishers.
- Öğülmüş, S. (2001). Kişilerarası sorun çözme becerileri ve eğitimi. Ankara: Nobel Yayın.
- Özdil, G. (2008). Kişilerarası problem çözme becerileri eğitimi programının okul öncesi kurumlara devam eden çocukların kişilerarası problem çözme becerilerine etkisi (Yayımlanmamış yüksek lisans tezi). Adnan Menderes Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Aydın.
- Punia, D., Balda, S. & Punia, S. (2005). Promoting social competence for development of rural girl child. Journal of Human Ecology, 18(3), 173-176.
- Ramani, G. B. (2005). Cooperative Play and Problem Solving in Preschool Children (Yayımlanmamış doktora tezi). University of Pittsburgh Faculty of Arts and Sciences, USA.
- Santer, J., Griffiths, C., & Goodal, D. (2007). Free play in early childhood. London: National Children’s Bureau.
- Senemoğlu, N. (2012). Gelişim ve öğrenme ve öğretim kuramdan uygulamaya (21. baskı). Ankara: Pegem Akademi.
- Sharp, K. C. (1981). Impact of interpersonal problem solving training on preschoolers’ social competency. Journal of Applied Developmental Psychology,2(2), 129-143. doi:10.1016/0193-3973(81)90034-4
- Stiefvater, K., Kurdek, L. A., & Allik, J. (1986). Effectiveness of a short-term social problem solving program for popular, rejected, neglected, and average fourth-grade children. Journal of Applied Developmental Psychology,7(1), 33-43. doi:10.1016/0193-3973(86)90017-1
- Tassoni, P. (Eds). (2006). Early years. 2nd edition. UK: Heinemann.
- Wood, E., & Attfield, J. (2005). Play, learning and the early childhood curriculum. London, GB: SAGE Publications Ltd.
- Yıldırım, A., & Şimşek, H. (2011). Sosyal bilimlerde nitel araştırma yöntemleri. Ankara: Seçkin Yayıncılık.
Öz
The aim of this
study is to examine the effects of education program with structured and
unstructured plays upon five-year-old pre-school children’s problem-solving
skills. The sample of the study comprised of 46 five-year-old children who were
enrolled in three different classes of a pre-school in Mentese county of Muğla
city. Pretest-posttest design of experimental research type was conducted. The
study had two experimental groups and one control group. Education program with
structured plays for the first experimental group and unstructured plays for
the second experimental group was carried out for eight weeks. The program that
was carried out 3 times a week was scheduled as 24 sections in total with the
first and second experimental groups. The routine program was carried out for
the control group. In order to explore children’s problem-solving skills,
“General Problem-Solving Skills Evaluation Scale” developed by Arslan (2012)
was conducted. This scale has 20 problematic situation items that 6-year-old children
may face at home or school. The validity and reliability of the scale for
5-year-old children were assessed and the results proved that this scale was
convenient for this study. Results of the study show that both of the education
programs are efficient for problem-solving skills of 5-year-old children. Yet,
it appears that structured plays are more effective in achieving the goal. A
considerable decrease is observed in retention test results. Based on the
result, recommendations were presented for teachers, parents, and researchers.
Anahtar Kelimeler
problem solving play structured play unstructured play preschool education
Kaynakça
- Abdulmalik, J., Ani, C., Ajuwon, A. J., & Omigbodun, O. (2016). Effects of problem solving interventions on aggressive behaviors among primary school pupils in Ibadan, Nigeria. Child and Adolescent Psychiatry and Mental Health, 10(31), 1-10.doi:10.1186/s13034-016-0116-5
- Anlıak, Ş., & Dinçer, Ç. (2005). Farklı eğitim yaklaşımları uygulayan okul öncesi eğitim kurumlarına devam eden çocukların kişiler arası problem çözme becerilerinin değerlendirilmesi. Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Dergisi, 38(1), 149-166.
- Arslan, A. (2012). 6 yaş grubu çocuklarda genel problem çözme becerilerini değerlendirme ölçeğinin geliştirilmesi, geçerlik ve güvenirlik çalışmaları (Yayımlanmamış yüksek lisans tezi). Gazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
- Aksoy, A. B., Dere Çiftçi, H. (2014). Erken çocukluk döneminde oyun. Ankara: Pegem Akademi.
- Aydoğan, Y. E. (2004). İlköğretim ikinci ve dördüncü sınıf öğrencilerine genel problem çözme becerilerinin kazandırılmasında eğitimin etkisinin incelenmesi (Yayımlanmamış doktora tezi). Gazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
- Brooker, L., & Edwards, S. (2010). Engaging play. Berkshire, GBR: Open University Press.
- Casey, M. B. (1990). A planning and problem solving preschool model: The methodology of being a good learner. Early Childhood Research Quarterly, 5, 53-67. doi:10.1016/0885-2006(90)90006-M
- Dereli, E. (2008). Çocuklar için sosyal beceri eğitim programının altı yaş çocuklarının sosyal problem çözme becerilerine etkisi (Yayımlanmamış doktora tezi). Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Konya.
- Dinçer, Ç., & Güneysu, S. (2001). Examining the permanence of problem-solving training given for the acquisition of interpersonal problem-solving skills. International Journal of Early Years Education, 9(3), 207-219. doi:10.1080/09669760120086956
- Fatai, İ. A., Faqih, A., & Bustan, W. K. (2014). Children’s active learning through unstructured play in Malaysia. Childhood Education, 90(4), 259-264. doi:10.1080/00094056.2014.933695
- Fer, S. (2009). Öğretim tasarımı. Ankara: Anı Yayıncılık
- Frey, K. S., Hirschstein, M. K., & Guzzo, B. A. (2000). Second step. Preventing aggression by promoting social competence. Journal of Emotional and Behavioral Disorders, 8(2), 102-112. doi:10.1177/106342660000800206
- Greenwood, C. R., Walker, D., Carta, J. J. & Higgins, S. K. (2006). Developing a general outcome measure of growth in the cognitive abilities of children 1 to 4 years old: the early problem-solving indicator. School Psychoiogy Review, 35(4), 535-551.
- Joseph, G. E., & Strain, S. S., (2010). Teaching young children interpersonal problem-solving skills. Young Exceptional Children, 13(3), 28-40. doi:10.1177/1096250610365144
- Karasar, N. (2008). Bilimsel araştırma yöntemi. Ankara: Nobel.
- Kargı, E. (2009). Bilişsel yaklaşıma dayalı kişiler arası sorun çözme becerileri kazandırma (BÇS) programının etkililiği: Okul öncesi dönem çocukları üzerinde bir araştırma (Yayımlanmamış doktora tezi). Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
- Kulis, A. (2008). Searching for solutions: A problem solving board game (Yayımlanmamış doktora tezi). Massachusetts School of Professional Psychology, Massachusetts.
- Lillard, A. S. (2013). Playful learning and Montessori education. American Journal of Play, 5(2), 157-186.
- Malik, S., Balda, S., & Punia, S. (2006). Socio-emotional behavior and social problem solving skills of 6-8 years old children. Journal of Social Sciences, 12(1), 55-58.
- MEB (2013). Okul öncesi eğitim programı. http://tegm.meb.gov.tr/dosya/okuloncesi/ ooproram.pdf sayfasından erişilmiştir.
- Moyles, J. R. (2012). A-Z of play in early childhood. Maidenhead: McGraw-Hill Education.
- Mussen, P. H., Conger, J. J., Kagan, J. & Huston, A. C. (1990). Child development and personality. New York: Harper Collins Publishers.
- Öğülmüş, S. (2001). Kişilerarası sorun çözme becerileri ve eğitimi. Ankara: Nobel Yayın.
- Özdil, G. (2008). Kişilerarası problem çözme becerileri eğitimi programının okul öncesi kurumlara devam eden çocukların kişilerarası problem çözme becerilerine etkisi (Yayımlanmamış yüksek lisans tezi). Adnan Menderes Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Aydın.
- Punia, D., Balda, S. & Punia, S. (2005). Promoting social competence for development of rural girl child. Journal of Human Ecology, 18(3), 173-176.
- Ramani, G. B. (2005). Cooperative Play and Problem Solving in Preschool Children (Yayımlanmamış doktora tezi). University of Pittsburgh Faculty of Arts and Sciences, USA.
- Santer, J., Griffiths, C., & Goodal, D. (2007). Free play in early childhood. London: National Children’s Bureau.
- Senemoğlu, N. (2012). Gelişim ve öğrenme ve öğretim kuramdan uygulamaya (21. baskı). Ankara: Pegem Akademi.
- Sharp, K. C. (1981). Impact of interpersonal problem solving training on preschoolers’ social competency. Journal of Applied Developmental Psychology,2(2), 129-143. doi:10.1016/0193-3973(81)90034-4
- Stiefvater, K., Kurdek, L. A., & Allik, J. (1986). Effectiveness of a short-term social problem solving program for popular, rejected, neglected, and average fourth-grade children. Journal of Applied Developmental Psychology,7(1), 33-43. doi:10.1016/0193-3973(86)90017-1
- Tassoni, P. (Eds). (2006). Early years. 2nd edition. UK: Heinemann.
- Wood, E., & Attfield, J. (2005). Play, learning and the early childhood curriculum. London, GB: SAGE Publications Ltd.
- Yıldırım, A., & Şimşek, H. (2011). Sosyal bilimlerde nitel araştırma yöntemleri. Ankara: Seçkin Yayıncılık.
Ayrıntılar
| Birincil Dil | Türkçe |
|---|---|
| Bölüm | Araştırma Makalesi |
| Yazarlar | |
| Yayımlanma Tarihi | 2 Temmuz 2018 |
| Yayımlandığı Sayı | Yıl 2018Cilt: 7 Sayı: 2 |
Cited By
The effect of project approach-based science education program on problem-solving skills of preschool children
Humanities and Social Sciences Communications
https://doi.org/10.1057/s41599-024-03444-0
e-ISSN: 2147-1606