Öz
Ülkü Journal has been the subject of the present study as a periodical journal, which was published within context of the People’s Houses between the years 1933 and 1950 in the Early Republic Era, which included a variety of articles in social and cultural context. Ülkü Journal, which was published as the central publication of the People’s Houses, was of due importance in order to support the ideals of the People’s Houses, which had been established in line with the dominant political ideology of the era, and to spread the ideological basis of the reforms which were aimed to be implemented. The aim of the present study; is to compile the music writings of Ülkü Journal, and to attain an insight into the functions of the People’s Houses, which had become the prominent strategic informal education institutions, and into the fundamental structure of the musical policies, which were tried to be implemented in the era. For attaining this purpose, the articles within Ülkü Journal were evaluated and the music writings which were published in the Journal were classified with regard to their subject matter and publication chronologies. Total 272 volumes were evaluated within the scope of the study; the articles at issue were compiled in a bibliographic order. In the study, document evaluation was utilized as the data collection method; and a rather descriptive approached was maintained through the data analysis stage. The present study is of due importance on the grounds that it is the first study to address Ülkü Journal in terms of its music writings. In conclusion, it can be stated that Ülkü Journal, which was published by Ankara People’s House within the general scope of People’s Houses, was one of the propaganda tools of the single party era in order to infuse the music reform, which was aimed to be implemented, into the public in parallel with the dominant political ideology of the era, and that in this context, the writers, who published their articles within the music writings functioned as the voice of the regime in the implementation of the music policies.
Anahtar Kelimeler
Ülkü Journal People’s Houses (Halkevleri) Music Education music reform
Kaynakça
- Kaynaklar
- 1. Balkılıç, Ö. (2009). Cumhuriyet, Halk ve Müzik Türkiye’de Müzik Reformu 1922-1952. İstanbul: Tan Kitabevi Yayınları. 2. C.H.F. (1932). Halkevleri Talimatnamesi. İstanbul: Hâkimiyeti Milliye Matbaası.3. C.H.F.(1931). Üçüncü Büyük Kongre Zabıtları, (10-18 Mayıs 1931), İstanbul.4. C. H. P. (1938). Halkevleri Öğreneği. Ankara: Recep Ulusoğlu Basımevi.5. Cumhurbaşkanlığı Cumhuriyet Arşivi (CCA), Halkevi Çalışmalarının Ülkü Mecmuasına Bildirilmesi, 490-1-0-0/4-21-12.6. Duman, S. (2011). Bir Modernleşme Aracı Olarak Tokat Halkevi. Ankara: Berikan Yayınevi. 7. Erdal, İ. (2013). Halkevlerinin Kuruluşu, Yapısı ve Yozgat Halkevi (1932-1951). Ankara: Siyasal Kitabevi.8. Ergan, M. S. (1994). Türkiye Müzik Bibliyografyası. Konya: Kuzucular Ofset.9. Gökalp. Z. (1968). Türkçülüğün Esasları. İstanbul: Varlık Yayınları.10. Güz, N. (1995). Tek Parti İdeolojisinin Yayın Organları Halkevleri Dergileri. Ankara: Bilge Yapım İletişim Dizisi No:111. İnalcık, H. (2017). Atatürk ve Demokratik Türkiye. İstanbul: Kırmızı Yayınları.12. Kaplan, A. (2008). Kültürel Müzikoloji. İstanbul: Bağlam Yayıncılık (İkinci Basım).13. Kuruoğlu, H. (2006). Propaganda ve Özgürlük Aracı Olarak Radyo. Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.14. Küçüka, N. A. (1933). Halkevleri. Ülkü Halkevleri Mecmuası, 9 (2), 233-237.15. Oral, M. (2006). C.H.P.’nin Ülküsü C.H.P.’nin Kültür Siyasası Açısından Halkevleri Merkez Yayını Ülkü Dergisi. Antalya: Yeniden Anadolu ve Rumeli Müdafaa-i Hukuk Yayınları 16. Peker, R. (1933). Ülkü İçin Çıkıyor? Ülkü Halkevleri Mecmuası, C. 1, S.1, s.1-2.17. Şahin, F. K. (2014). Atatürk’ün Kültür Kurumlarından Halkevleri ve Afyon Halkevi. Ankara: Berikan Yayınevi.18. Üstel, F. (2017). İmparatorluktan Ulus-Devlete Türk Milliyetçiliği: Türk Ocakları (1912- 1931). İstanbul: İletişim Yayınları.19. Yıldırım, A. ve Şimşek, H. (2011). Sosyal Bilimlerde Nitel Araştırma Yöntemleri (8. Basım). Ankara: Seçkin Yayıncılık.
Öz
Ülkü Mecmuası, Erken Cumhuriyet Döneminde Halkevleri bünyesinde 1933-1950 yılları arasında çıkarılan ve içerisinde toplumsal ve kültürel anlamda pek çok makaleyi barındıran süreli bir yayın olarak bu çalışmaya konu olmuştur. Halkevlerinin merkez yayın organı niteliğinde çıkartılan Ülkü dergisi, dönemin hâkim anlayışına paralel olarak kurulan Halkevlerinin amaçlarını desteklemek ve hayata geçirilmeye çalışılan inkılap hareketlerinin fikri temellerini yaygınlaştırmak adına da önemlidir. Çalışmanın amacı; Ülkü Mecmuasındaki müzik yazılarını derlemek ve dönemin önde gelen stratejik yaygın eğitim kurumları olan halkevlerinin işlevini ve o dönem hayata geçirilmeye çalışılan müzik politikalarının temel yapısını kavramaktır. Bu doğrultuda Ülkü Mecmuasında yer alan yazılar incelenmiş olup, dergideki müzik yazıları konu ve dönemlerine göre tasniflenmiştir. Araştırmaya konu olarak ise toplam 272 sayı incelenmiş olup, söz konusu yazılar bibliyografik olarak derlenmiştir. Araştırmada veri toplama yöntemi olarak doküman incelemesi kullanılmış olup verilerin analiz aşamasında betimsel bir yaklaşım izlenmiştir. Bu çalışma, Ülkü Mecmuasını müzik yazıları bağlamında ele alan ilk çalışma olması sebebiyle önem taşımaktadır. Çalışmanın sonucunda; Halkevleri bünyesinde Ankara Halkevinin çıkardığı Ülkü Mecmuasının, dönemin ideolojisine paralel olarak, hayata geçirilmeye çalışılan müzik inkılabının halka benimsetilmesi amacıyla, tek partili dönemin önemli propaganda araçlarından birisi olduğu ve bu bağlamda yazı kaleme alan yazarların müzik politikalarının uygulanmasında rejimin sesi olduğu söylenebilir.
Anahtar Kelimeler
Kaynakça
- Kaynaklar
- 1. Balkılıç, Ö. (2009). Cumhuriyet, Halk ve Müzik Türkiye’de Müzik Reformu 1922-1952. İstanbul: Tan Kitabevi Yayınları. 2. C.H.F. (1932). Halkevleri Talimatnamesi. İstanbul: Hâkimiyeti Milliye Matbaası.3. C.H.F.(1931). Üçüncü Büyük Kongre Zabıtları, (10-18 Mayıs 1931), İstanbul.4. C. H. P. (1938). Halkevleri Öğreneği. Ankara: Recep Ulusoğlu Basımevi.5. Cumhurbaşkanlığı Cumhuriyet Arşivi (CCA), Halkevi Çalışmalarının Ülkü Mecmuasına Bildirilmesi, 490-1-0-0/4-21-12.6. Duman, S. (2011). Bir Modernleşme Aracı Olarak Tokat Halkevi. Ankara: Berikan Yayınevi. 7. Erdal, İ. (2013). Halkevlerinin Kuruluşu, Yapısı ve Yozgat Halkevi (1932-1951). Ankara: Siyasal Kitabevi.8. Ergan, M. S. (1994). Türkiye Müzik Bibliyografyası. Konya: Kuzucular Ofset.9. Gökalp. Z. (1968). Türkçülüğün Esasları. İstanbul: Varlık Yayınları.10. Güz, N. (1995). Tek Parti İdeolojisinin Yayın Organları Halkevleri Dergileri. Ankara: Bilge Yapım İletişim Dizisi No:111. İnalcık, H. (2017). Atatürk ve Demokratik Türkiye. İstanbul: Kırmızı Yayınları.12. Kaplan, A. (2008). Kültürel Müzikoloji. İstanbul: Bağlam Yayıncılık (İkinci Basım).13. Kuruoğlu, H. (2006). Propaganda ve Özgürlük Aracı Olarak Radyo. Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.14. Küçüka, N. A. (1933). Halkevleri. Ülkü Halkevleri Mecmuası, 9 (2), 233-237.15. Oral, M. (2006). C.H.P.’nin Ülküsü C.H.P.’nin Kültür Siyasası Açısından Halkevleri Merkez Yayını Ülkü Dergisi. Antalya: Yeniden Anadolu ve Rumeli Müdafaa-i Hukuk Yayınları 16. Peker, R. (1933). Ülkü İçin Çıkıyor? Ülkü Halkevleri Mecmuası, C. 1, S.1, s.1-2.17. Şahin, F. K. (2014). Atatürk’ün Kültür Kurumlarından Halkevleri ve Afyon Halkevi. Ankara: Berikan Yayınevi.18. Üstel, F. (2017). İmparatorluktan Ulus-Devlete Türk Milliyetçiliği: Türk Ocakları (1912- 1931). İstanbul: İletişim Yayınları.19. Yıldırım, A. ve Şimşek, H. (2011). Sosyal Bilimlerde Nitel Araştırma Yöntemleri (8. Basım). Ankara: Seçkin Yayıncılık.
Ayrıntılar
| Birincil Dil | Türkçe |
|---|---|
| Bölüm | Araştırma Makalesi |
| Yazarlar | |
| Yayımlanma Tarihi | 27 Aralık 2019 |
| Yayımlandığı Sayı | Yıl 2019 Cilt: 5 Sayı: 2 |
