Abstract
Yaşam
becerileri, çatışma çözme, problem çözme, arkadaşlık kurma ve sürdürme,
işbirliği, öz-farkındalık, yaratıcı düşünme, karar verme, eleştirel düşünme,
stresle baş edebilme, müzakere, değerlerin belirlenmesi, hayal kırıklığı ile
başa çıkma, geleceği planlama, empati,
olumsuz duygularla baş etme, girişkenlik, aktif dinleme, saygı, hoşgörü, güven,
paylaşma, sempati, merhamet, sosyallik, benlik saygısı gibi prososyal becerileri kapsamaktadır. Okulöncesi
yıllarında kazandırılması önemli olan yaşam becerileri sınıf ortamında,
okulöncesi öğretmenleri tarafından programın içerisinde yer verilmelidir. Yaşam
becerileri erken çocukluk döneminde prososyal davranışları gelişimini
desteklemekle birlikte, uyum ve davranış
problemlerinin oluşmasını engellemekte ve çocukların sınıfa uyum kurmalarına
yardımcı olabilmektedir. Alan yazında yaşam becerileri programlarının
okulöncesi dönemdeki çocukların
prososyal becerilerini desteklemesi
ve problem davranışlarını azaltması üzerinde etkisi
ile ilgili araştırmalar yer almaktadır.
Yaşam becerileri programları, okulöncesi çocuklarına “yönergelere uyma,
uygun bir şekilde arkadaşının ve öğretmenin dikkatini/ilgisini çekme, öğretmenlerinden ve arkadaşlarından yardım
talep etme, paylaşma ve işlevsel iletişim becerileri, isteklerinin elde
edilmesinde yaşanan gecikmelere karşı toleranslı olmayı öğretmiştir. Bu
makalede, alan yazında yer alan Hanley,
Heal, Tiger ve Ingvarsson (2007) tarafından hazırlanan okulöncesi yaşam
becerileri programı (Preschool Life Skills Program) incelenerek, öğretmenler
tarafından sınıf içerisinde uygulanabilir okulöncesi yaşam becerileri ve
ebeveyn katılımı tanıtılmıştır.
References
- BORICH, G. (2017). Etkili Öğretim Yöntemleri. Araştırma Temelli Uygulama. (Çev. Ed. B. Acat) Ankara : Nobel Yayınları.
- CEGLOWSKI, D. (2004). How Stake Holder Groups Define Quality in Child Care. Early Childhood Education Journal, 32(2), 101-111.
- COHEN, L., Manion, L., & Morrison, K. (2007). Research Methods in Education (6th ed.). London and New York, NY Routledge Falmer.
- DİNÇER, Ç., ve Akgün, E. (2015). Okul Öncesi Öğretmenleri İçin Sınıf Yönetimi Becerileri Ölçeğinin Geliştirilmesi ve Öğretmenlerin Sınıf Yönetimi Becerilerinin Çeşitli Değişkenlerle İlişkisi. Eğitim ve Bilim Dergisi, Cilt 40(177) 187-201.
- ERG ve AÇEV (2016). Her Çocuğa Eşit Fırsat. Türkiye’de Erken Çocukluk Eğitiminin Durumu ve Öneriler. http://www.egitimreformugirisimi.org/wp-content/uploads/2017/03/ERG_HERKES-%C4%B0C%C4%B0N-ESIT-FIRSAT TURKIYEDE-ERKEN-COCUKLUK-EGITIMININ-DURUMU-VE-ONERILER.web_.pdf adresinden 12.11.2018 tarihinde erişilmiştir.
- RAO, N., Koong, M., Kwong, M. & Wong,M. (2003). Predictors of Preschool Process Quality in a Chinese Context. Early Childhood Research Quarterly, 18(3), 331-350.
- SARITAŞ, M. (2003). Sınıf Yönetimi ve Disiplinle İlgili Kurallar Geliştirme. L. Küçükahmet (Ed.) Sınıf Yönetiminde Yeni Yaklaşımlar. Ankara: Nobel Yayınları.
- TERTEMİZ, N. (2007). Sınıf Yönetimi ve Disiplin. L. Küçükahmet (Ed.) Sınıf Yönetimi. Ankara: Nobel Yayınları.
- UYANIK Balat, G. (2010). Sınıf Yönetimi Kavramı ve Sınıf Yönetimi Modelleri. G. Uyanık Balat Ve H. Bilgin (Ed.) Okul Öncesi Eğitimde Sınıf Yönetimi. Ankara: Eğiten kitap.
- YILDIRIM, A., ve Şimşek, H. (2006). Sosyal Bilimlerde Nitel Araştırma Yöntemleri. (6. baskı) Ankara: Seçkin Yayıncılık.
Abstract
References
- BORICH, G. (2017). Etkili Öğretim Yöntemleri. Araştırma Temelli Uygulama. (Çev. Ed. B. Acat) Ankara : Nobel Yayınları.
- CEGLOWSKI, D. (2004). How Stake Holder Groups Define Quality in Child Care. Early Childhood Education Journal, 32(2), 101-111.
- COHEN, L., Manion, L., & Morrison, K. (2007). Research Methods in Education (6th ed.). London and New York, NY Routledge Falmer.
- DİNÇER, Ç., ve Akgün, E. (2015). Okul Öncesi Öğretmenleri İçin Sınıf Yönetimi Becerileri Ölçeğinin Geliştirilmesi ve Öğretmenlerin Sınıf Yönetimi Becerilerinin Çeşitli Değişkenlerle İlişkisi. Eğitim ve Bilim Dergisi, Cilt 40(177) 187-201.
- ERG ve AÇEV (2016). Her Çocuğa Eşit Fırsat. Türkiye’de Erken Çocukluk Eğitiminin Durumu ve Öneriler. http://www.egitimreformugirisimi.org/wp-content/uploads/2017/03/ERG_HERKES-%C4%B0C%C4%B0N-ESIT-FIRSAT TURKIYEDE-ERKEN-COCUKLUK-EGITIMININ-DURUMU-VE-ONERILER.web_.pdf adresinden 12.11.2018 tarihinde erişilmiştir.
- RAO, N., Koong, M., Kwong, M. & Wong,M. (2003). Predictors of Preschool Process Quality in a Chinese Context. Early Childhood Research Quarterly, 18(3), 331-350.
- SARITAŞ, M. (2003). Sınıf Yönetimi ve Disiplinle İlgili Kurallar Geliştirme. L. Küçükahmet (Ed.) Sınıf Yönetiminde Yeni Yaklaşımlar. Ankara: Nobel Yayınları.
- TERTEMİZ, N. (2007). Sınıf Yönetimi ve Disiplin. L. Küçükahmet (Ed.) Sınıf Yönetimi. Ankara: Nobel Yayınları.
- UYANIK Balat, G. (2010). Sınıf Yönetimi Kavramı ve Sınıf Yönetimi Modelleri. G. Uyanık Balat Ve H. Bilgin (Ed.) Okul Öncesi Eğitimde Sınıf Yönetimi. Ankara: Eğiten kitap.
- YILDIRIM, A., ve Şimşek, H. (2006). Sosyal Bilimlerde Nitel Araştırma Yöntemleri. (6. baskı) Ankara: Seçkin Yayıncılık.
Details
| Primary Language | Turkish |
|---|---|
| Journal Section | Makaleler |
| Authors | |
| Publication Date | December 30, 2018 |
| Published in Issue | Year 2018 Volume: 5 Issue: 12 |
